https://doi.org/10.31648/aspal.567
Poznań, jedna z najsilniejszych jednostek miejskich w kraju, posiadająca znaczny obszar oddziaływania i dynamicznie rozwijającą się strefę podmiejską, mierzy się z wieloma problemami komunikacyjnymi i dużym popytem na „potrzeby transportowe”. Celem artykułu jest przedstawienie możliwości integracji podsystemów transportowych komunikacji miejskiej i metropolitalnej w Poznaniu (opartej głównie na transporcie kolejowym) na przykładzie dworca kolejowego Poznań Górczyn. Model integracji oparty na sieci węzłów transportowych, którymi są miejskie dworce kolejowe w Poznaniu, daje możliwość uzyskania wysokiego stopnia „multimodalności”.
Przedmiotem rozważań są wyniki badań dotyczące opinii i preferencji pasażerów w za-kresie codziennych dojazdów do Poznania oraz zasięg oddziaływania dworca miejskiego Poznań Górczyn wyróżniającego się skomunikowaniem niemal ze wszystkimi rodzajami transportu publicznego, a tym samym mającego duży potencjał do stworzenia wydajne-go punktu przesiadkowego.
Download files
Citation rules
English
