Makroregiony UE - strategie i formy
Ivano Dileo
Katedra Nauk Politycznych, Uniwersytet im. Aldo Moro w BariAbstrakt
W obliczu malejącej roli państwa narodowego i coraz większego znaczenia regionalizacji UE zaproponowała koncepcję makroregionów, czyli obszarów obejmujących terytoria wielu różnych państw, które łączą wspólne cele i które funkcjonują w warunkach wielopoziomowego sprawowania rządów. W artykule główną uwagę zwrócono na unijną strategię współpracy terytorialnej, z wykorzystaniem koncepcji makroregionu i perspektywy podejścia makroregionalnego. Po utworzeniu pierwszych makroregionów (jak region Morza Bałtyckiego i region Dunaju) UE niedawno przyjęła makroregionalną strategię dla regionu adriatycko-jońskiego, którą postrzegano jako dodatkowe narzędzie współpracy między władzami lokalnymi i regionalnymi obszarów nad Morzem Adriatyckim. Przyszły rozwój regionu wydaje się jednak obecnie niepewny na skutek strukturalnego upadku przemysłu, marginalizacji terenów wiejskich i braku infrastruktury, która mogłaby wesprzeć współpracę w regionie. Aby przezwyciężyć te ograniczenia, należy wzmocnić koncepcję makroregionu przez stworzenie alternatywnych metod angażowania we współpracę transgraniczną regionów, które funkcjonują w podobnych warunkach. Dopasowanie regionów, które należą do różnych państw europejskich w ramach terytorialnej, gospodarczej i społecznej. Pomoże to stworzyć wspólną płaszczyznę współpracy na podstawie rozmaitych strategii, które mogą znacząco przyspieszyć tworzenie kapitału terytorialnego.
Słowa kluczowe:
makroregiony, współpraca, UE, planowanie gospodarczeBibliografia
Blatter J. 2004. From "Spaces of Place" to "Spaces of Flows"? Territorial and Functional Governance, in Cross-border Regions in Europe and North America. International Journal of Urban and Regional Research, 28(3): 530-549.
Boschma R. 2005. Proximity and Innovation: A critical Assessment. Regional Studies, 39(1): 61-74.
Camagni R. 2006. The rationale for territorial cohesion: issues and possible policy strategies. In: The process of territorial cohesion in Europe. Ed. L. Pedrazzini. Franco Angeli, Milano, p. 53-67.
Capello R. 1999. Spatial Transfer of Knowledge in High Technology Milieux: Learning Versus Collective Learning Process. Regional Studies, 33(4): 353- 365.
Cappellin R. 1998. Transborder Co-operation along the External Borders and the Turnabout of Regional Development Policies: A Mediterranean Perspective. Hedegaard & Lindstrom (eds.). The EBI Yearbook, Springer, Berlin.
Deas I., Lord A. 2006. From a New Regionalism to an Unusual Regionalism? The Emergence of Nonstandard Regional Spaces and Lessons for the Territorial Reorganisation of the State. Urban Studies, 43(10): 1847-1877.
Duhr S., Stead D., Zonneveld W. 2007. The Europeanization of Spatial Planning through Territorial Cooperation: Introduction to the Special Issue. Planning Practice and Research, 22(3): 291-307.
Baltic Sea Region Programme 2007-2013. 2009. European Commission. First 24 transnational projects and their contribution to the EU strategy for the Baltic Sea Region, http://ec.euro-pa.eu/regional.
Communication concerning the European Union Strategy for the Baltic Sea Region. 2012. European Commission. COM (2012) 128, Brussels.
Giffinger R., Suitner J. 2010. Danube Region Strategy - Arguments for a Territorial Capital Based Multilevel Approach. SPATIUM International Review, 23: 9-16.
Groenendijk N.S. 2013. Macro-regions: regional integration within and beyond the EU. In 21st NISPAcee annual conference, Belgrade, Serbia.
Keating M. 2004. European Integration and the Nationalities Question. Politics and Society, 32(3): 367-388.
Kelleher J., Batterbury S., Stern E. 1999. The Thematic Evaluation of the Partnership Principle in the EU Structural Fund Programmes 1994-1999: Final Report. European Commission, Brussels.
Lundquist K.J., Trippl M. 2013. Distance, Proximity and Types of Cross-border Innovation Systems: A Conceptual Analysis. Regional Studies, 47: 450-460.
Maggioni M.A., Uberti T.E. 2009. Knowledge Networks across Europe: Which Distance Matters? The Annals of Regional Science, 43(3): 691- 720.
Mirwaldt K., Mcmaster I., Bachteler J. 2010. The Concept of Macro-Regions: Practice and Prospects. European Policies Research Centre.
Nacchia C. 2011. European Union Strategy for the Baltic Sea Region: A Pilot Strategy for Other Regions ? In: Walking the Tightrope: Europe between Europenization and Globalization. Eds. G. De Long, I. Megens, M. Van Der Waal. Groeningen, University of Groeningen, p. 181-201.
Nadin V., Stead D. 2008. European Spatial Planning Systems, Social Models, and Learning. The Planning Review, 44(1): 35-47.
Regions and Innovation: Collaborating across Borders. 2013. OECD Reviews of Regional Innovation, OECD Publishing.
Perkmann M., Sum N.L. 2002. Globalization, Regionalization and Cross-border Regions: Scales, Discourses and Governance. In: Globalization, Regionalization and Cross-Border Regions. Eds. M. Perkmann, N.L. Sum. Basingstoke, Palgrave Macmillan, p. 3-24.
Perkmann M. 2005. Cross-border Co-operation as a Policy Entrepreneurship: Explaining the Variable Success of European Cross-border Regions. CSGR Working Paper No. 166/05, Warwick.
Schymik C. 2011. Blueprint for a Macro-Region. EU Strategies for the Baltic Sea and Danube Regions.SWP Research Paper. Berlin: SWP.
Stead D. 2011. Policy and Planning Brief. European Macro-regional Strategies: Indications of Spatial Rescaling? Planning Theory and Practice, 12(1): 163-167.
Stead D. 2014. European Integration and Spatial Rescaling in the Baltic Region: Soft Spaces, Soft Planning and Soft Security. European Planning Studies, 22(4): 680-693.
Svensson B., Osthol A. 2001. From Government to Governance: Regional Partnerships in Sweden. Regional and Federal Studies, 11(2): 25- 42.
Katedra Nauk Politycznych, Uniwersytet im. Aldo Moro w Bari
Licencja
Każdy Autor składa oświadczenie, że praca nie była wcześniej publikowana (pod tym samym lub innym tytułem, nie stanowi również części innej publikacji) oraz nie narusza praw autorskich innych osób. Jednocześnie Autor przenosi na wydawcę wyłączne prawo wydania i rozpowszechniania tego utworu drukiem w formie zwartej publikacji czasopisma oraz w formie publikacji elektronicznej.
Czasopismo udostępnione jest na licencji Creative Commons CC-BY-NC-ND
