Nazwy własne w Kuchennych rewolucjach Magdy Gessler: funkcjonowanie, motywacje, pragmatyka nazewnicza
Abstrakt
Przedmiotem artykułu są nazwy własne restauracji i innych obiektów gastronomicznych,
stanowiące w przekonaniu autora ważny element tekstu medialnego, mający wpływ na
odbiór tego tekstu. Są to w pierwszej kolejności nazwy, które tworzą zastany w programie
krajobraz językowy, mające wpływ na sposób przedstawiania rzeczywistości w słowach
i elementy narracji uruchamiające dramaturgię widowiska. Są one często zastępowane
nowymi nazwami, wymyślanymi przez Magdę Gessler, dzięki którym restauracje niejako
rozpoczynają nowe życie w branży gastronomicznej. Właśnie te nazwy są bardziej
szczegółowo rozpatrywane w artykule w aspekcie semantyczno-motywacyjnym
i w funkcjonalno-pragmatycznym ukierunkowaniu (cel promocyjno-reklamowy) jako jeden
z elementów przeprowadzanych „rewolucji” i zarazem składnik przepisu na sukces w biznesie.
Materiał nazewniczy pokazuje, że jest tu wiele możliwości na poziomie formalnego
ukształtowania i wykorzystania motywów treściowych. Działania nazwotwórcze prowadzone
w programie ujawniają najczęściej stosowany i mający oparcie w konwencji klucz motywacyjny,
związany z konceptem obiektu gastronomicznego (z ofertą usługową, produktami).
Zgodnie z dominującym kulturowo i społecznie sposobem widzenia takiego obiektu zdecydowaną
większość nominacji przeprowadzonych w Kuchennych rewolucjach stanowią nazwy
„do zjedzenia”, zorientowane na to, co można znaleźć w restauracyjnym menu.
Słowa kluczowe:
nazwy restauracji i innych obiektów gastronomicznych, motywacja znaczeniowa, pragmatyka nazewnicza, nazewnictwo marketingowe i reklamaBibliografia
Gałkowski A. (2008): Chrematonimy w funkcji kulturowo-użytkowej. Onomastyczne studium porównawcze na materiale polskim, włoskim, francuskim. Łódź. Google Scholar
Gałkowski A. (2014): Motywacja w procesie tworzenia chrematonimii marketingowej. „Poznańskie Spotkania Językoznawcze” XXVII: Przestrzenie językoznawstwa. Prace dedykowane Profesor Irenie Sarnowskiej-Giefing. Red. M. Graf, s. 63–72. Google Scholar
Grębowiec J. (2013): Mówić i działać. Wykłady z pragmatyki językowej. Wrocław. Google Scholar
Jachnis A., Terelak J. F. (1998): Psychologia konsumenta i reklamy. Bydgoszcz. Google Scholar
Korolko M. (1990): Sztuka retoryki. Przewodnik encyklopedyczny. Warszawa. Google Scholar
Naruszewicz A. (2000): Nazwy własne w reklamie. [W:] Onomastyka polska a nowe kierunki językoznawcze. Red. M. Czachorowska i Ł. M. Szewczyk. Bydgoszcz, s. 235–243. Google Scholar
Nowakowska A. (2011): Chrematonimiczny potencjał frazeologii. [W:] Chrematonimia jako fenomen współczesności. Red. M. Biolik i J. Duma. Olsztyn, s. 339–346. Google Scholar
Rutkowski M. (2003): Nazwy na sprzedaż. O nazewnictwie na usługach marketingu. „Onomastica” XLVIII, s. 239–254. Google Scholar
Uniwersalny słownik języka polskiego PWN. (2006). Red. S. Dubisz. T. I–IV. Warszawa. (US) Google Scholar
Janiszewski B., Rigamonti M. (2012): Ranking najbardziej ogłupiających programów: Rozenek, Wojewódzki, Gessler, Lis, , dostęp: 17.08.2019. Google Scholar
Masłowska D. (2016): Jak przejąć kontrolę nad światem, nie wychodząc z domu (13), , dostęp: 17.08.2019. Google Scholar
Socha J. (2012): Sam nie wiem: Mamy to!, , dostęp: 17.08.2019. Google Scholar
Wadowski M. (2016): Awantura po „Kuchennych Rewolucjach” w Kielcach. Nazwa lokalu z błędem, , dostęp: 17.08.2019. Google Scholar
Wikipedia, , dostęp: 17.08.2019. Google Scholar
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
