Postmodernistyczna performatywność w globalnym świecie
Kateryna Honcharenko
Dragomanov Ukrainian State UniversityAbstrakt
Postmodernistyczna performatywność współczesnego zglobalizowanego świata polega przede wszystkim na tym, że stanowi ona optymalny sposób odtwarzania rzeczywistości społecznej. To właśnie dzięki postmodernistycznym środkom performatywnie tworzone są nowe procesy, które natychmiast zostają wprowadzone w obieg. Postmodernistyczna fragmentacja, pluralizm, decentralizacja podmiotu, ekonomia znaku, nieufność wobec metanarracji oraz deterytorializacja przyczyniają się do tego, że nowa performatywna normatywność, a co za tym idzie – jej dalsza legitymizacja – kształtują się na podstawie przejrzystości oraz dzięki autentycznej zgodności z rzeczywistością. Świat performatywny nieustannie formuje się poprzez działania, które go konstruują i jednocześnie opisują. Właśnie to odpowiada logice świata globalnego i czyni możliwym przetrwanie w jego strukturze. Głównym celem niniejszego badania jest rekonstrukcja mechanizmów i zasad, według których funkcjonuje postmodernistyczna performatywność w świecie globalnym, a także wykazanie błędności jej potocznego postrzegania i użycia, kiedy to performatywność sprowadza się głównie do „scenicznego odgrywania” spektaklu na arenie społecznej.
Słowa kluczowe:
postmodernizm, performatywność, globalizacja, postkolonializm, legitymizacja, „prowincjonalizacja Europy”Bibliografia
Bauman Zigmunt, 1998, Globalization: The Human Consequeence, Columbia University Press, New York. Google Scholar
Butler Judith, 1988, Performative Acts and Gender Constitution: An Essay in Phenomenology and Feminist Theory, Theatre Journal, 40(4), р. 519–531.
Crossref
Google Scholar
Baudrillard Jean, 1996, Fora Critique of the Political Economy of the Sign, Selected Writings, Cambrige. Google Scholar
Chakrabarty Dipesh, 2008, The Idea of Provincializing Europe. Provincializing Europe: Postcolonial Thought and Historical Difference, Princeton University Press, р. 3–27.
Crossref
Google Scholar
Debord Guy 2014, The Society of the Spectacle, Bureau of Public Secrets, Berkeley. Google Scholar
Deleuze Gille, 1994, Difference and Repetition, Columbia University Press, New York. Google Scholar
Derrida Jacques, 1972, La Dissémination, Seuil, Paris. Google Scholar
Jameson Fredric, 1984, Postmodernism, or The Cultural Logic of Late Capitalism, in: The Politics of Theory, New German Critique, 32, р. 54–92.
Crossref
Google Scholar
Goffman Erving, 1959, The Presentation of Self in Everyday Life, The Overlook Press, New York, p. 17–25. Google Scholar
Fischer-Lichte Erika, 2008, The Transformative Power of Performance. A New Aesthetics, Routledge.
Crossref
Google Scholar
Foucault Michel, 2006, History of Madness, Routledge, New York. Google Scholar
Lyotard Jean-Francois, 1984, The Posmodern Condition: A Report on Knowledge, University of Minnesota Press, Minneapolis, p. 71–82. Google Scholar
Lytovskaya Aleksandra, 2021, Performance in Culture and Art – Historical Background and Modernity Through the Eyes of Spectators-Theorists, Performative Practices: Experience of Comprehension, Odesa, р. 395–402. Google Scholar
Schechner Richard, 2003, Performance Theory, Routledge Classics, London.
Crossref
Google Scholar
Taylor Victor and Winquist Charles, 2001, Encyclopedia of Postmodernism, Routledge, Canada.
Crossref
Google Scholar
Turner Victor, 1982, From Ritual to Theatre: The Human Seriousness of Play, University of Michigan. Google Scholar
Vattimo Gianni, 1992, The Transparent Society, Johns Hopkins University Press, Baltimore. Google Scholar
Dragomanov Ukrainian State University
