Autor przedstawia znaczenie manewru na przykładzie bitwy pod Tannenbergiem, która rozgrywała się w sierpniu 1914 r. na dużej przestrzeni południowej części Prus Wschodnich. Uważa się ją za jedyną bitwę I wojny światowej, którą należy zaliczyć do najbardziej klasycznych porównywanych do Kann. Dowódca 8. Armii gen. Hindenburg i jego sztab przeprowadził manewr oskrzydlający, który zmusił Rosjan do przyjęcia bitwy w warunkach dla nich niekorzystnych. Szczególnie zostały wykorzystane warunki terenowe, które pozwoliły wydzielić stronie niemieckiej niewielkie siły do obrony miejsc trudno przekraczalnych, a skupić główne siły na dwustronnym manewrze. Zastosowany manewr oskrzydlający, udał się gdyż zastosowano układ obrony operacyjnej, pozwalający w końcowej fazie na uderzenie ześrodkowanych wojsk w kierunku umożliwiającym oskrzydlenie i zmuszenie do poddania korpusów rosyjskich. Z tego też powodu bitwa ta współcześnie jest podawana, jako przykład znajomości własnego terenu przez broniących i całkowity brak jego rozpoznania przez atakujących.
Dateien herunterladen
Zitierregeln