Człowiek wobec przyrody w perspektywie ekofilozoficznej

Włodzimierz Tyburski

doi:10.31648/hip.1097

Opublikowane: 2018-09-281

Nr 14 (2008)

Człowiek wobec przyrody w perspektywie ekofilozoficznej

Włodzimierz Tyburski

Humanistyka i Przyrodoznawstwo

Dział: Artykuły

https://doi.org/10.31648/hip.1097

Abstrakt

Artykuł prezentuje trzy główne stanowiska określające stosunek człowieka do środowiska przyrodniczego: antropocentryzm, biocetryzm i umiarkowany (słaby) antropocentryzm. Antropocentryzm to stanowisko tradycyjne, które wynosi świat ludzki ponad świat przyrody i akceptuje jego przedmiotowy charakter. Daje przyzwolenie na utylitarne i instrumentalne traktowa- nie przyrody. Biocetryzm proponuje radykalnie odmienny sposób rozumienia świata – wpisuje człowieka w przyrodę i biologiczne procesy życia. Traktuje go jako jeden z wielu bytów, nie umniejszając znaczenia jego duchowego wymiaru. Umiarkowany (słaby) antropocentyzm zakreśla wyraźnie granice, w jakich człowiek może korzystasz z dóbr przyrody. Jest próba przełamania opozycyjnych ujesz antropcentryzm – biocentryzm i zaproponowania takiej filozofii rozwoju, która mając na względzie interesy człowieka, nie gubi z pola widzenia potrzeb i dobra przyrody, lecz poszukuje mechanizmów harmonijnej koegzystencji świata antroposfery i świata biosfery.

Słowa kluczowe:

ekofilozofia, człowiek, przyroda, relacje, antropocentryzm, biocentryzm, umiarkowany (słaby) antropocentryzm, pojednanie, paradygmat opiekuństwa

Inne teksty tego samego autora

Włodzimierz Tyburski, Jurgena Moltmanna koncepcja zdrowia ,,jako siły do bycia człowiekiem” , Humanistyka i Przyrodoznawstwo: Nr 5 (1999)

Pobierz pliki

PDF

Zasady cytowania

Tyburski, W. (2018). Człowiek wobec przyrody w perspektywie ekofilozoficznej. Humanistyka I Przyrodoznawstwo, (14), 51–68. https://doi.org/10.31648/hip.1097

Cited by / Share

Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne 4.0 Międzynarodowe.

Bibliografia

Papuźinski, Życie – nauka – ekologia. Prolegomena do kulturystycznej filozofii ekologii, Bydgoszcz 1998

Z. Hull, Problemy filozofii ekologii, (w:) Wprowadzenie do filozoficznych problemów ekologii, pod red. A. Papuzińskiego, Bydgoszcz 1999

D. Kiełczewski, Ekologia społeczna, Białystok 1999

J. M. Dołega, Ekofilozofia – nauka XXI wieku, „Problemy Ekofilozofii. Studia Filozoficzno-Sozologiczne” 2006, nr 1

Z. Piątek, Ekofilozofia, Kraków 2008

J. Dorst, Siła życia, Warszawa 1987

E. Laszlo, Systemowy obraz świata, Warszawa 1978

L. Herber, Ouer Syntethetic Environment, London 1963

M. Scheler, Pisma z antropologii filozoficznej I teorii wiedzy, Warszawa 1987

M. Scheler, Istota i formy sympatii, Warszawa 1980

A. Suchantke, Partnerschaft mit der Natur, Stuttgart 1992, cyt. za: Czy możliwa jest etyka uniwersalna?, Siedlce 1994

A. Papuzinski, Wstęp, (w:) Wprowadzenie do filozoficznych problemów ekologii...

Z. Piątek, op. cit.

H.G. Gadamer, Dziedzictwo Europy, Warszawa 1992

W.J.H. Hunicki-Goldfinger, Znikąd donikąd, Warszawa 1993 Google Scholar