Veröffentlicht am: 2018-09-281

Człowiek wobec przyrody w perspektywie ekofilozoficznej

Włodzimierz Tyburski
Humanistyka i Przyrodoznawstwo
Rubrik: Artikel
https://doi.org/10.31648/hip.1097

Abstract

Artykuł prezentuje trzy główne stanowiska określające stosunek człowieka do środowiska przyrodniczego: antropocentryzm, biocetryzm i umiarkowany (słaby) antropocentryzm. Antropocentryzm to stanowisko tradycyjne, które wynosi świat ludzki ponad świat przyrody i akceptuje jego przedmiotowy charakter. Daje przyzwolenie na utylitarne i instrumentalne traktowa- nie przyrody. Biocetryzm proponuje radykalnie odmienny sposób rozumienia świata – wpisuje człowieka w przyrodę i biologiczne procesy życia. Traktuje go jako jeden z wielu bytów, nie umniejszając znaczenia jego duchowego wymiaru. Umiarkowany (słaby) antropocentyzm zakreśla wyraźnie granice, w jakich człowiek może korzystasz z dóbr przyrody. Jest próba przełamania opozycyjnych ujesz antropcentryzm    – biocentryzm i zaproponowania takiej filozofii rozwoju, która mając na względzie interesy człowieka, nie gubi z pola widzenia potrzeb i dobra przyrody, lecz poszukuje mechanizmów harmonijnej koegzystencji świata antroposfery i świata biosfery.

Dateien herunterladen

Zitierregeln

Tyburski, W. (2018). Człowiek wobec przyrody w perspektywie ekofilozoficznej. Humanistyka I Przyrodoznawstwo, (14), 51–68. https://doi.org/10.31648/hip.1097

Zitiert von / Teilen

##plugins.themes.libcom.BOCookieBarText##