Analiza metodologiczna teoretycznej treści biologii ewolucyjnej wskazuje na swoistą diachroniczną strukturę tej dziedziny wiedzy biologicznej. Jej osobliwością, do tej pory nieskonceptualizowaną metodologicznie, jest dwupoziomowa postać jej struktury.
Pierwszy poziom tej struktury, nazywany morfologiczno – populacyjnym, wyznaczają – jeśli pominąć oczywiste uwarunkowania historyczne (np. koncepcję Linneusza) – teoria Darwina i ekologiczno-populacyjna teoria ewolucji, Drugi zaś poziom, określany, dzięki odkryciu Mendla, mianem genetyczno – populacyjnego, składa się z prawa Hardy’ego-Weinberga i genetyczno-populacyjnej teorii ewolucji. Między tymi poziomami przebiegają specyficzne relacje metodologiczne porządkujące wskazane treści tak, że ostatecznym rezultatem jest tzw. mapa powiązań teoretycznych występujących w biologii ewolucyjnej.
Istotnym spostrzeżeniem metodologicznym jest fakt, że osobliwością tej struktury wiedzy biologicznej okazuje się złożona postać, co najmniej z dwóch ,,poziomów” wiedzy ewolucyjnej. Metodologiczna eksplikacja tego faktu sugeruje, że nosi ona znamiona ogólności, tj. obowiązuje nie tylko w biologii, ale także i w innych dziedzinach nauk empirycznych. Znaczy to, iż w tym obszarze nauki badawcze znacznie częściej mają raczej do czynienia ze złożoną wewnętrznie strukturą teorii niż prostymi jej postaciami.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne 4.0 Międzynarodowe.
English
Język Polski
Русский
Français (France)
Deutsch
Español (España)
Italiano