Opublikowane: 2018-12-211

„W przestrzeń bezgraniczną marzeniem mknę skrzydlatem…”. O przestrzeni w wybranych lirykach Zdzisława Dębickiego

Bartłomiej Borek
Humanistyka i Przyrodoznawstwo
Dział: Artykuły Inne tematy
https://doi.org/10.31648/hip.2633

Abstrakt

Poetycka twórczość Zdzisława Dębickiego (1871‒1931) to przykład pisarstwa korzystającego z różnych poetyk, co przejawiało się w wielorakim charakteryzowaniu składających się na nią przestrzeni. Autor Nocy bezsennych, uważany za poetę minorum gentium, umiejętnie wykorzystywał literackie dokonania ówczesnych poetów, powołując do istnienia obszary, pełniące jednocześnie funkcję ekspresji własnej podmiotowości artystycznej. Czytanie liryków Dębickiego pozwala na zestawienie intymnych zwierzeń podmiotu lirycznego z ogołoconą z bogactwa opisu pustą przestrzenią. Przestrzeń, jako jedna z kategorii epistemologiczno-ontologicznych, nie jest dla poety jedynie narzędziem służącym tworzeniu atrakcyjnego obrazka, ale przede wszystkim stanowi asumpt do dociekań poznawczych.

Słowa kluczowe:

Zdzisław Dębicki, poezja, prawda, przestrzeń, sacrum, mare tenebrarum

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Borek, B. (2018). „W przestrzeń bezgraniczną marzeniem mknę skrzydlatem…”. O przestrzeni w wybranych lirykach Zdzisława Dębickiego. Humanistyka I Przyrodoznawstwo, (24), 407–421. https://doi.org/10.31648/hip.2633

Cited by / Share

Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.