Veröffentlicht am: 2018-09-141

Ekologia i sumienie

Zbigniew Hull

Abstract

Wychodząc z założenia, iż obecny kryzys ekologiczny jawi się przede wszystkim "jako problem moralny", formułuje się tezę, iż przezwyciężenie tego kryzysu należy roz­począć od "wnętrza człowieka" i kwestię postrzegania stosunku człowieka (społe­czeństwa) do przyrody należy ujmować w kategoriach dobra i zła moralnego, obowiązku i odpowiedzialności. Ukazując podstawowe rodzaje etyki ekologicznej podkreśla się, iż kwintesencją tej etyki jest sumienie eko­logiczne. Rozumiane jest tu ono jako osobisty, wewnętrzny arbiter rozstrzygający — na podstawie wiedzy ekologicznej i poczucia odpowiedzialności za istnienie i zachowanie biosfery — o słuszności i wartości moralnej podejmowanych decyzji i działań. Na pod­stawie analizy zakresu normatywnie pojmowanej świadomości ekologicznej for­mułuje się tezę, że sumienie ekologiczne stanowi ześrodkowanie i interioryzację treści, wartości i norm świadomości ekologicznej w aktach woli i wartościowaniach moralnych człowieka.

Dateien herunterladen

Zitierregeln

Hull, Z. (2018). Ekologia i sumienie. Humanistyka I Przyrodoznawstwo, 31–38. Abgerufen von https://czasopisma.uwm.edu.pl/index.php/hip/article/view/898

Zitiert von / Teilen

##plugins.themes.libcom.BOCookieBarText##