Abstract

Poszukiwanie tego, co stanowi wiedzę, i autentycznych sposobów jej osiągania, było od niepamiętnych czasów przedmiotem intensywnych spekulacji filozoficznych. Tak więc dyskurs o teorii poznania rozpoczął się w mowie filozoficznej już w epoce starożytnej. Z kolei wiedza jest współczynnikiem porządku społecznego, demokratycznej ideologii i rozwoju, co oznacza, że w każdym społeczeństwie może istnieć jakakolwiek forma ładu i pokoju; jej przywódcy muszą koniecznie być wyposażeni w inteligencję i różne zdolności. I właśnie dlatego kwestia przywództwa jest poważnym problemem, jaki może dotknąć państwo i zamieszkujące je społeczeństwo. Rozumienie wiedzy przez Platona jest trafne w dyskursie o porządku społecznym zasadniczo w odniesieniu do szkolenia strażników pilnujących wzrostu, postępu i rozwoju społeczeństwa ludzkiego. Zdaniem Platona strażnicy muszą odznaczać się odwagą i instynktowną miłością do mądrości i zrozumienia, dzięki czemu naprawdę szlachetny strażnik wspólnoty będzie szybki, silny, uduchowiony i będzie posiadał umysł filozoficzny. Jednak próba zrozumienia wpływu wiedzy na postępowanie liderów w społeczeństwach globalnego Południa, zwłaszcza w Afryce, jest mirażem, ponieważ wielu (jeśli nie wszyscy) przywódcy nie są odpowiednio „wykształceni” i nie mają pomysłu, jak przewodzić ludzkim społecznościom. Celem niniejszego artykułu jest zbadanie wpływu wiedzy na świadomość ludzi, którzy rządzą społecznościami. Przewodnikiem tych analiz jest Platon.