Opublikowane: 2020-08-211

«Стать шляхтой»: бояре несвижско-слуцкого региона в XVIII – начале XIX в.

Yevgeniy Glinskiy
Echa Przeszłości
Dział: ARTYKUŁY I ROZPRAWY
https://doi.org/10.31648/ep.5752

Abstrakt

Artykuł omawia proces przeniesienia bojarów (chłopów odpowiedzialnych za dostawę towarów i korespondencji) do ziemiańskich obowiązków w prywatnych i kościelnych majątkach regionu nieświesko-słuckiego w XVIII wieku. Autor wyznacza i analizuje możliwości takich przemian, zauważa, że w posiadłościach książąt Radziwiłłów większość bojarów przeszła na służbę ziemiańską w połowie XVIII wieku. W majątkach kościelnych bojarzy jako odrębna grupa ludności przetrwali do końca XVIII wieku, chociaż stopniowo łączyli się względem obowiązków z chłopstwem czynszowym. Pomimo przeważnie chłopskiego pochodzenia bojarów osiągnięcie przez nich statusu ziemiańskiego pozwoliło im ubiegać się o uznanie za szlachtę pełnoprawną. W XIX wieku podczas „rozbioru szlachty” przeprowadzonego przez władze rosyjskie pewna część bojarów zdążyła otrzymać urzędową legitymację (dworianstwo), z reguły drogą mistyfikacji własnego pochodzenia i fałszowania dokumentów potwierdzających przynależność do szlachty. W niektórych przypadkach z tych przyczyn rody pochodzenia bojarskiego zmieniały nawet własne nazwiska.

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Glinskiy, Y. (2020). «Стать шляхтой»: бояре несвижско-слуцкого региона в XVIII – начале XIX в. Echa Przeszłości, (XX/2). https://doi.org/10.31648/ep.5752

Cited by / Share


Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.