Opublikowane: 2018-10-081

Prostomyślność jakopodstawa terapii

Alfred Skorupka

Abstrakt

Artykuł stanowi wprowadzenie do terapii eutyfronicznej, tj. nowej terapii psychologicznej zainspirowanej dyscyplinami filozoficznymi: eutyfroniką i etyką prostomyślności, których twórcą jest prof. Józef Bańka. Centralnym pojęciem jest tutaj „prostomyślność”. Człowiek prostomyślny (homo euthyphronicus) dąży do zachowywania harmonii między sferą rozumu (phronesis) a sferą emocji (thymos). Na gruncie terapii eutyfronicznej choroby i zaburzenia psychiczne ujmujemy jako mniej lub bardziej trwały konflikt i brak harmonii między właśnie sferą thymos a sferą phronesis człowieka. Autor koncentruje się na omówieniu fundamentalnej dla prezentowanej terapii koncepcji niższej i wyższej prostomyślności, która stanowi polemikę z poglądami Abrahama H. Maslowa, najbardziej znanego przedstawiciela nurtu psychologii humanistycznej. Na niższą prostomyślność składają się następujące cechy zachowania: spontaniczność, twórczość, empatia, zaufanie oraz potrzeba przyjaźni i miłości. Natomiast ludziom, którzy prezentują wyższą prostomyślność (moralność ludzi samorealizujących się), przypisujemy takie cechy, jak: spostrzeganie świata a recentiori, przyjęcie postawy wę­ drowca, wyższe zachowanie prostomyślne oraz trwały stan prostomyślności umysłu. Terapia eutyfroniczna stara się integrować wiedzę filozoficzną oraz psychologiczną, aby dzięki temu bardziej precyzyjnie rozumieć problematykę życia psychicznego człowieka.

Słowa kluczowe:

terapia eutyfroniczna, prostomyślność, etyka prostomyślności, recentywizm

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Skorupka, A. (2018). Prostomyślność jakopodstawa terapii. Humanistyka I Przyrodoznawstwo, (11), 47–57. Pobrano z https://czasopisma.uwm.edu.pl/index.php/hip/article/view/1420

Cited by / Share

Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.