Artykuł stanowi wprowadzenie do terapii eutyfronicznej, tj. nowej terapii psychologicznej zainspirowanej dyscyplinami filozoficznymi: eutyfroniką i etyką prostomyślności, których twórcą jest prof. Józef Bańka. Centralnym pojęciem jest tutaj „prostomyślność”. Człowiek prostomyślny (homo euthyphronicus) dąży do zachowywania harmonii między sferą rozumu (phronesis) a sferą emocji (thymos). Na gruncie terapii eutyfronicznej choroby i zaburzenia psychiczne ujmujemy jako mniej lub bardziej trwały konflikt i brak harmonii między właśnie sferą thymos a sferą phronesis człowieka. Autor koncentruje się na omówieniu fundamentalnej dla prezentowanej terapii koncepcji niższej i wyższej prostomyślności, która stanowi polemikę z poglądami Abrahama H. Maslowa, najbardziej znanego przedstawiciela nurtu psychologii humanistycznej. Na niższą prostomyślność składają się następujące cechy zachowania: spontaniczność, twórczość, empatia, zaufanie oraz potrzeba przyjaźni i miłości. Natomiast ludziom, którzy prezentują wyższą prostomyślność (moralność ludzi samorealizujących się), przypisujemy takie cechy, jak: spostrzeganie świata a recentiori, przyjęcie postawy wę drowca, wyższe zachowanie prostomyślne oraz trwały stan prostomyślności umysłu. Terapia eutyfroniczna stara się integrować wiedzę filozoficzną oraz psychologiczną, aby dzięki temu bardziej precyzyjnie rozumieć problematykę życia psychicznego człowieka.
Скачать файлы
Правила цитирования
##plugins.themes.libcom.share##
Лицензия
Это произведение доступно по лицензии Creative Commons «Attribution-NonCommercial» («Атрибуция — Некоммерческое использование») 4.0 Всемирная.
English
Język Polski
Русский
Français (France)
Deutsch
Español (España)
Italiano