Wyzwolenie ludzkiego losu z uwarunkowania przyczynowego w filozofii Schopenhauera

Milena Marciniak

doi:10.31648/hip.831

Opublikowane: 2018-09-121

Nr 17 (2011)

Wyzwolenie ludzkiego losu z uwarunkowania przyczynowego w filozofii Schopenhauera

Milena Marciniak

Humanistyka i Przyrodoznawstwo

Dział: Artykuły

https://doi.org/10.31648/hip.831

Abstrakt

Artykuł stanowi próbę przypomnienia sensu kluczowej dla myśli Schopenhauera antynomii rysującej się pomiędzy koniecznym zdeterminowaniem ludzkiego losu przez fakt, iż wszystkie wydarzenia zachodzące w świecie są tylko formami obiektywizacji woli (jako rzeczy samej w sobie), a szansą na przynajmniej częściową wolność ludzkiej osoby, uzyskaną poprzez współczucie, wyrzeczenie i ascezę. Kant antynomię tę rozwiązał poprzez oddzielenie od siebie świata przyrody nieożywionej, podległego zasadzie mechanicznego determinowania i świata przyrody ożywionej, pobudzanej przez samorzutność wolności. Schopenhauer, który ostatecznie nie akceptował tego podziału, zaproponował inne rozwiązanie owej antynomii, przedstawione tu w najogólniejszych zarysach.

Słowa kluczowe:

Schopenhauer, wola, obiektywizacja, zdeterminowanie, wolność, współczucie, wyrzeczenie, asceza

Pobierz pliki

PDF

Zasady cytowania

Marciniak, M. (2018). Wyzwolenie ludzkiego losu z uwarunkowania przyczynowego w filozofii Schopenhauera. Humanistyka I Przyrodoznawstwo, (17), 141–152. https://doi.org/10.31648/hip.831

Cited by / Share

Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne 4.0 Międzynarodowe.