W pierwszej części artykułu zwrócono uwagę na zastój w rozwoju gospodarczym Indii ostatnich stuleci, którego skutkiem było uleganie najeźdźcom oraz kolonialne uzależnienie. Proponujących środki zaradcze reformatorów zakwalifikowano do dwóch kategorii - modernistów bądź krytycznych tradycjonalistów. Obydwa te nurty wywarły wpływ na polityczne zapatrywania Jawaharlala Nehru, bliskiego współpracownika - a zarazem oponenta - Mahatmy Gandhiego. W części drugiej przedstawiono koncepcję rozwoju gospodarczego niepodległych Indii tego charyzmatycznego polityka Partii Kongresowej i zarazem pierwszego premiera. Wykazano, że znaczący wpływ na wizję rozwoju J. Nehru wywarły doświadczenia radzieckie i innych krajów socjalistycznych. Dominującą rolę przypisywano zatem pięcioletnim planom gospodarczym. Wiodące gałęzie gospodarki narodowej zarezerwowano dla sektora państwowego, a w rolnictwie podjęto próbę kolektywizacji. Z nieufnością odnoszono się do sektora prywatnego. Realizacja koncepcji Nehru przyczyniła się do nadmiernej centralizacji kraju oraz spowolnienia tempa rozwoju gospodarki. Zapoczątkowany przez niego system gospodarczy przetrwał - mimo tych czy innych prób reform - do roku 1991, kiedy to rząd N. Rao przystąpił do radykalnych reform ustrojowych.
Descargar archivos
Normas de citación
##plugins.themes.libcom.share##
Licencia
Esta obra está bajo una licencia internacional Creative Commons Atribución-NoComercial 4.0.