https://doi.org/10.31648/hip.999
Zamieszanie wokół problem prawdy ma dwa źródła. Zagadnienie to jest zwykle rozpatrywane w dwu perspektywach: [1] albo w perspektywie poznawczej (wokół tego zagadnienia budowane były wszystkie epistemologie) albo [2] ontologicznej, w kontekście rzeczywistości uteoretyzowanej (wokół której budowane są współczesne ontologie). Problem w tym, że obydwie są usytuowane na tym samym artykułowanym poziomie. Obydwie nie uwzględniają tego, co najważniejsze: ontycznego wymiaru rzeczywistości, ontycznego zakorzenienia, bez którego nie sposób mówić ani o poznaniu, ani o ontologii, ani o prawdzie. Kłopot w tym, że wymiar ontyczny został wyparty z filozofii i w tym należy upatrywać kryzysu współczesnej filozofii. Rzeczywistość Ontyczna to Żywioł Przedpoznawczy (Przedpoznawczy Wir). Prawda ma dwa wymiary: ontyczny i ontyczno-epistemologiczny. Pierwszy może być rekonstruowany tylko pośrednio, poprzez praktykę, którą nazywam metafizyką radykalną. Drugi jest rozwijany zgodnie z akceptowanymi normami praktyk artykułowanych. Podczas gdy przeciwieństwem prawdy onto-epistemologicznej jest tylko fałsz, przeciwieństwem prawdy ontycznej może być tylko prawda (ona sama). Stosownie do powyższego mamy dwa rodzaje realizmu: realizm radykalny(ontyczny) oraz wiele modeli realizmów ontoepistemologicznych. Prawda ma podwójną naturę: ontyczną (ma ciężar ontyczny) i lekkość energii, tzn. siłę przekraczania aktualnych granic. Aby zmieniać otaczający świat, filozofia winna uwalniać energię uwięzioną w aktualnie obowiązujących teoriach. Mając to na uwadze, zamieniłam tradycyjny realizm na realizm transcendujący (transcedujący – a nie transcendentalny), przekraczający istniejące granice naszych aktualnych punktów widzenia i możliwości kognitywnych.
Descargar archivos
Normas de citación
Licencia
Esta obra está bajo una licencia internacional Creative Commons Atribución-NoComercial 4.0.
English
Język Polski
Русский
Français (France)
Deutsch
Español (España)
Italiano
