Opublikowane: 2023-12-23

„TAKI GAD ŻONĄ SIĘ NAZYWA...”. SYMBOLIKA WĘŻA W PRÓCHNIE I OZIMINIE WACŁAWA BERENTA

Iwona Rusek
Humanistyka i Przyrodoznawstwo
Dział: Artykuły
https://doi.org/10.31648/hip.9142

Abstrakt

Artykuł opisuje symbolikę węża w kulturze i systemach religijnych. Skupia się także na postaci Wężowej Bogini, która reprezentowała seksualną moc kobiety. Ta siła miała aspekt zarówno tworzący, jak i niszczący, najważniejsze zadanie
polegało na rozpoznaniu własnej istoty – wężowej natury, okiełznaniu jej i wykorzystaniu do działalności twórczej. Za przykład do analizy wężowego motywu posłużyły autorce dwie powieści Wacława Berenta, mianowicie: Próchno oraz Ozimina. W odniesieniu do pierwszego tekstu analiza koncentruje się na postaci Władysława Borowskiego, jego ojca, a także: Franciszka Müllera, Henryka Hertensteina i malarza Pawluka. Kluczowa była także postać śpiewaczki Yvetty i jej piosenka o żądnej zemsty żmii. W przypadku Oziminy analizie poddano postać Niny, która okazała się mieć cechy wężowej bogini z Egiptu – Uadżat, a także słynnej diwy, której wygląd, cechy charakteru oraz zachowanie naprowadzały na skojarzenia z wężowym bóstwem.

Słowa kluczowe:

wąż, kobieta, wielka matka, wężowa bogini, próchno, ozimina

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Rusek, I. (2023). „TAKI GAD ŻONĄ SIĘ NAZYWA.”. SYMBOLIKA WĘŻA W PRÓCHNIE I OZIMINIE WACŁAWA BERENTA. Humanistyka I Przyrodoznawstwo, (29), 183–201. https://doi.org/10.31648/hip.9142

Cited by / Share

Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.