Postać filmowa jako nośnik religijnego znaczenia. Ekranowe obrazy osób konsekrowanych w polskim kinie i telewizji od 2000* roku w funkcji socjokulturowego przekazu na temat współczesnej religijności

Mariola Marczak

doi:10.31648/mkks.3022

Published: 2019-02-131

Vol. 2 No. 12 (2016)

Film Character as a Vehicle of Religious Meaning: Screen Images of Churchmen and Churchwomen in the Polish Cinema and Television since 2000 as a Means of Sociological and Cultural Message on Contemporary Religiosity

Mariola Marczak

Media - Culture - Social Communication

Section: Articles

https://doi.org/10.31648/mkks.3022

Abstract

The author explores the issue of churchmen and churchwomen as film characters conforming and evoking religious and transcendent meanings in films. She states – referring to Hans Belting’s Faces – that the way of shaping them on screen (both in the cinema and on television) reflects social approaches towards religion, in the Polish audiovisual arts – especially towards the Catholic Church. In this essay, the vast analyses of Polish films and TV series, released in 2000 and later on, dealing with the function of the particular protagonists (those associated to the Catholic Church) in its screen works is present. Out of those films and series, the author tries to consider the perception of the Catholic Church and its officials in modern Polish society.

Keywords:

film figure, priest, nun, monk, Christianity, Polish Church, Polish society, audiovisual portrait, social image

Download files

PDF (Język Polski)

Citation rules

Marczak, M. (2019). Film Character as a Vehicle of Religious Meaning: Screen Images of Churchmen and Churchwomen in the Polish Cinema and Television since 2000 as a Means of Sociological and Cultural Message on Contemporary Religiosity. Media - Culture - Social Communication, 2(12), 49–69. https://doi.org/10.31648/mkks.3022

Cited by / Share

References

Belting H., Faces. Historia twarzy, tłum. T. Zatorski, Gdańsk 2015.
Czaja D., Symbol i film. Uwagi metodologiczne, „Polska Sztuka Ludowa. Konteksty” 1992, nr 3–4 (218–219), s. 39–42.
Dymarski Z., Między sacrum a sanctum, czyli o pewnej próbie uchwycenia rzeczywistości religijnej w erze ponowoczesnej, w: Sacrum w kinie. Dekadę później, red. S.J. Konefał, M. Zelent, K. Kornacki, Gdańsk 2013, s. 11–24.
Fredericksen D., Jung – Znak – Symbol – Film, tłum. A. Helman, w: Panorama współczesnej myśli filmowej, red. A. Helman, Kraków 1992, s. 109–134.
Hendrykowski M., Słownik terminów filmowych, Poznań 1994.
Kempna M., Religijność jako paratekst. Na obrzeżach teorii filmu religijnego, w: Pogranicza audiowizualności, red. A. Gwóźdź, Kraków 2010.
Kornacki K., Bóg i zaświaty w kinie postmodernistycznym, w: Sacrum w kinie. Dekadę później. Szkice, eseje, rozprawy, red. S.J. Konefał, M. Zelent, K. Kornacki, Gdańsk 2013, s. 355–373.
Kornacki K., Wizerunek Boga i zaświatów w kinie współczesnym, „Ethos” 2010, nr 1 (89), s. 67–84.
Lis M., Epifania czy instrumentalizacja Boga? Spojrzenie na filmy religijne, w: Sacrum w kinie. Dekadę później, red. S.J. Konefał, M. Zelent, K. Kornacki, Gdańsk 2013, s. 51–62.
Luter A., Poszukiwanie transcendencji w kinie polskim dwudziestego pierwszego wieku, „Ethos” 2010, nr 1 (89), s. 144–147.
Marczak M., Apokryficzne figury Chrystusa we współczesnym polskim kinie, „Studia Kulturoznawcze” 2014, nr 2 (6), s. 149–170.
Marczak M., Obraz zakonnicy we współczesnym polskim kinie, w: Blask religii. Media w poszukiwaniu sacrum i autorytetów, red. M. Sokołowski, Toruń 2016, s. 39–56.
Marsh C., Audience Reception, w: Routledge Companion to Religion and Film, red. J. Lyden, London–New York 2009, s. 255–274.
Media2.pl, [online] <http://media2.pl/badania/130881-Rok-2015-przed-TV-Najlepsze-kanaly-TV-iprogramy.-Dluzej-ogladalismy-TV.html>, dostęp: 10.02.2016.
Michera W., Antropologia obrazu. Uwagi, w: Kultura wizualna – teologia wizualna, red. W. Kawecki, J.S. Wojciechowski, D. Żukowska-Gardzińska, Warszawa 2011, s. 53–59.
Najlepsze seriale w 2012 roku: „M jak miłość”, „Ranczo”, „Na dobre i na złe”, [online] <http://superseriale.se.pl/kulisy-seriali/najlepsze-seriale-w-2012-roku-m-jak-milosc-ranczo-na-dobrei-na-zle_298912.html>, dostęp: 11.02.2015.
„Plebania” była emitowana przez 11 lat, [online] <http://superseriale.se.pl/kulisy-seriali/chca-namzamknac-plebanie_183871.html>, dostęp: 11.02.2016.
Święta polskie, [online] <www.filmpolski.pl/fp/index.php?film=128562>, dostęp: 3.02.2016.
Wójcik G., Milcząca obecność…? Kobiety i Kościół w „Pokuszeniu” i „W imieniu diabła” Barbary Sass, „Media – Kultura – Komunikacja Społeczna” 2015, nr 3 (11), s. 55–66.
Żaglewski T., Obudzić diabła. Komiksowa herezja religijna na przykładzie serii „Hellboy” oraz „Kaznodzieja”, „Studia Kulturoznawcze” 2014, nr 2 (6), s. 107–124.

Filmografia

11 minut, reż. Jerzy Skolimowski (2015).
1920. Bitwa Warszawska, reż. Jerzy Hoffman (2011).
Biała sukienka. Przypowieść na Boże Ciało, reż. Michał Kwieciński (2003).
Braciszek, reż. Andrzej Barański (TV, 2007).
Ciało, reż. Andrzej Saramonowicz, Tomasz Konecki (2003).
Dom zły, reż. Wojciech Smarzowski (2009).
Faustyna, reż. Jerzy Łukaszewicz (1994).
Głosy wewnętrzne, reż. Krzysztof Zanussi (Teatr Telewizji, 2008).
Ida, reż. Paweł Pawlikowski (2013).
Jasminum, reż. Jan Jakub Kolski (2005).
Katyń, reż. Andrzej Wajda (2007).
Klan, reż. Paweł Karpiński i in. (1997–).
Kołysanka, reż. Juliusz Machulski (2010).
Kop głębiej, reż. Konrad Szołajski (2011).
Kto nigdy nie żył, reż. Andrzej Seweryn (2006).
Magdalena, reż. Mateusz Znaniecki (2013).
Matka Joanna od Aniołów, reż. Jerzy Kawalerowicz (1961).
Metanoia, reż. Ryszard Markiewicz (2005).
Obce ciało, reż. Krzysztof Zanussi (2014).
Ojciec Mateusz, reż. Maciej Dejczer i in. (2008–).
Piekło – niebo, reż. Natalia Koryncka-Gruz (TV, 2004).
Plebania, reż. Jerzy Łukaszewicz i in. (2000–2012).
Pogoda na jutro, reż. Jerzy Stuhr (2003).
Pokuszenie, reż. Barbara Sass (1995).
Południe – północ, reż. Łukasz Karwowski (2006).
Popiełuszko, wolność jest w nas, reż. Rafał Wieczyński (2009).
Prymas – trzy lata z tysiąca, reż. Teresa Kotlarczyk (2000).
Ranczo, reż. Wojciech Adamczyk (2006–2016).
Ranczo Wilkowyje, reż. Wojciech Adamczyk (2007).
Siła wyższa, reż. Wojciech Adamczyk (2012).
Suplement, reż. Krzysztof Zanussi (2002).
Synowie, reż. Krzysztof Jaroszyński (2009).
Święty interes, reż. Maciej Wojtyszko (2010).
Teraz i zawsze, reż. Artur Pilarczyk (2009).
U Pana Boga za piecem, reż. Jacek Bromski (1998).
U Pana Boga w ogródku, reż. Jacek Bromski (2007).
U Pana Boga za miedzą, reż. Jacek Bromski (2009).
W imieniu diabła, reż. Barbara Sass-Zdort (2010).
W imię…, reż. Małgorzata Szumowska (2013).
Wino truskawkowe, reż. Dariusz Jabłoński (2007).
Wszyscy święci, reż. Andrzej Barański (2002). Google Scholar

Mariola Marczak

Affiliation:

Wydział Humanistyczny Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie Poland

Bio Statement (e.g., department and rank)

dr hab., prof. Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Filmoznawczyni. Kieruje Zakładem Filmu, Telewizji i Nowych Mediów w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej UWM w Olsztynie. Zastępca redaktora naczelnego kwartalnika „Media – Kultura – Komunikacja Społeczna”. Jurorka Międzynarodowego Festiwalu Filmów Więziennych Prison Movie oraz festiwalu BlueBox w Olsztynie, członkini ekumenicznego jury 32. Warszawskiego Międzynarodowego Festiwalu Filmowego. Interesuje się teologią filmu, kinem religijnym oraz kinem metafizycznym, genologią i antropologią filmu, zagadnieniami etyki w mediach i etyki mediów audiowizualnych, a także historią i socjologią kina polskiego. Autorka Poetyki filmu religijnego (Kraków 2000) oraz monografii Niepokój i tęsknota. Kino wobec wartości. O filmach Krzysztofa Zanussiego (Olsztyn 2011). Redaktor monografii zbiorowej Film, telewizja i sztuki wizualne w dobie nowych mediów (Olsztyn 2014).