The Specificity of the Radio Drama Who is Max Winckler? – Analysis and Interpretation
Abstract
In this article the radio drama Who is Max Winckler? by Adam Chyliński and Bartosz Szpak is analysed to exemplify and interpret this radio-play. The author uses
the analysis method to formulate the final conclusions. She describes the characteristics of this artwork, which are not typical for audio drama in the classical perspective, highlighting the techniques of radio expression employed and indicates the creative ways to represent the world in radio drama. She discusses the meaning of background sounds and the kind of narration used in Who is Max Winckler?
Keywords:
radio drama, radio art, radio studies, story, Adam Chyliński, Bartosz SzpakSupporting Agencies
University of Warmia and Mazury in Olsztyn
References
Bachura-Wojtasik, Joanna. 2010. Wybrane kategorie języka filmu i ich zastosowanie w słuchowisku. W: Bogołębska, Barbara, i Worsowicz, Monika (red.). Styl – dyskurs – media. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, s. 485–496.
Bachura-Wojtasik, Joanna. 2012. Odsłony wyobraźni. Współczesne słuchowiska radiowe. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
Bardijewska, Sława. 2001. Nagie słowo. Rzecz o słuchowisku. Warszawa: Dom Wydawniczy „Elipsa”.
Godlewska-Byliniak, Ewelina. 2014. Słuchowisko. W: Godlewski, Grzegorz, i in. (red.). Od aforyzmu do zinu. Gatunki twórczości słownej. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, s. 451–461.
Kaziów, Michał. 1973. O dziele radiowym. Z zagadnień estetyki oryginalnego słuchowiska. Wrocław – Warszawa – Kraków – Gdańsk: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
Lisowska-Magdziarz, Małgorzata. 2013. Metodologia badań nad mediami – nurty, kierunki, koncepcje, nowe wyzwania. Studia Medioznawcze, 2, s. 27–42.
Mayen, Józef. 1972. O stylistyce utworów mówionych. Wrocław – Warszawa – Kraków – Gdańsk: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
Pawlik, Aleksandra. 2014. Teatr radiowy i jego gatunki. Toruń: Wydawnictwo Mado.
Pleszkun-Olejniczakowa, Elżbieta. 2012. Muzy rzadko się do radia przyznają. Szkice o słuchowiskach i reportażach radiowych. Łódź: Primum Verbum.
Płażewski, Jerzy. 2008. Język filmu. Warszawa: Wydawnictwo Książka i Wiedza.
Stanzel, Franz. 1970. Sytuacja narracyjna i epicki czas przeszły. Tłum. Ryszard Handke. Pamiętnik Literacki, 4, s. 219–232.
Netografia
Dziewiątkowski, Janusz A. 2018. O teatrze. [Online]. Polskieradio24.pl. Dostęp: https://polskieradio24.pl/357,Teatr-Polskiego-Radia-2018/7138,O-teatrze [10.11.2018].
Słuchowisko radiowe
Chyliński, Adam, i Szpak, Bartosz. 2016. Kim jest Max Winckler? Łódź: Biały Atrament, koprodukcja: Sound Tropez, Grupa Animusz [ebook].
Bachura-Wojtasik, Joanna. 2012. Odsłony wyobraźni. Współczesne słuchowiska radiowe. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
Bardijewska, Sława. 2001. Nagie słowo. Rzecz o słuchowisku. Warszawa: Dom Wydawniczy „Elipsa”.
Godlewska-Byliniak, Ewelina. 2014. Słuchowisko. W: Godlewski, Grzegorz, i in. (red.). Od aforyzmu do zinu. Gatunki twórczości słownej. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, s. 451–461.
Kaziów, Michał. 1973. O dziele radiowym. Z zagadnień estetyki oryginalnego słuchowiska. Wrocław – Warszawa – Kraków – Gdańsk: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
Lisowska-Magdziarz, Małgorzata. 2013. Metodologia badań nad mediami – nurty, kierunki, koncepcje, nowe wyzwania. Studia Medioznawcze, 2, s. 27–42.
Mayen, Józef. 1972. O stylistyce utworów mówionych. Wrocław – Warszawa – Kraków – Gdańsk: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
Pawlik, Aleksandra. 2014. Teatr radiowy i jego gatunki. Toruń: Wydawnictwo Mado.
Pleszkun-Olejniczakowa, Elżbieta. 2012. Muzy rzadko się do radia przyznają. Szkice o słuchowiskach i reportażach radiowych. Łódź: Primum Verbum.
Płażewski, Jerzy. 2008. Język filmu. Warszawa: Wydawnictwo Książka i Wiedza.
Stanzel, Franz. 1970. Sytuacja narracyjna i epicki czas przeszły. Tłum. Ryszard Handke. Pamiętnik Literacki, 4, s. 219–232.
Netografia
Dziewiątkowski, Janusz A. 2018. O teatrze. [Online]. Polskieradio24.pl. Dostęp: https://polskieradio24.pl/357,Teatr-Polskiego-Radia-2018/7138,O-teatrze [10.11.2018].
Słuchowisko radiowe
Chyliński, Adam, i Szpak, Bartosz. 2016. Kim jest Max Winckler? Łódź: Biały Atrament, koprodukcja: Sound Tropez, Grupa Animusz [ebook].
Matusiak, E. (2020). The Specificity of the Radio Drama Who is Max Winckler? – Analysis and Interpretation. Media - Culture - Social Communication, 1(15), 87–99. https://doi.org/10.31648/mkks.5126
