Constructing a Film Character Through Dramaturgical Devices
Abstract
The author discusses the process of constructing film characters and equipping them with psychological motivations through dramaturgical means. The first formal device is introducing two narrative lines to the story in which the hero is involved. Adding a second narrative line, based on the protagonist’s emotions, to the main, action-based line, deepens the psychology of the character. The second device is adding a backstory in which the protagonist experiences trauma. This wound from the past motivates the character to act in the main thread, which often makes it possible to work through the trauma from the backstory. Thanks to these measures, the character is more complex, and his or her motivations in the main story gain a realistic justification, and the solution to a problem from the past, i.e. from the backstory, gives a sense of achieving the character’s goals and the completeness of the plot.
Keywords:
story, narrative, film character, two plot lines, backstory, unreliable narrationReferences
Arystoteles. 1983. Poetyka. Tłum. Henryk Podbielski. Wrocław: Zakład im. Ossolińskich.
Bordwell, David. 2008. Narration in the Fiction Film. London – New York: Routledge.
Branigan, Edward. 1999. Schemat fabularny. Tłum. Jacek Ostaszewski. W: Ostaszewski, Jacek (red.). Kognitywna teoria filmu. Antologia przekładów. Kraków: Wydawnictwo Baran i Suszczyński, s. 112–154.
Eder, Jens. 1999. Dramaturgie des populären Films. Drehbuchpraxis und Filmtheorie. Hamburg: LIT.
Field, Syd. 2005. Drehbuch. W: Field, Syd, i in., Drehbuchschreiben für Fernsehen und Film. Berlin: Ullstein, s. 11–120.
Heidbrink, Henriette. 2014. To Die Right: The Impact of Ludic Forms on the Engagement with Characters. Projections, 8 (1), s. 61–82.
Heilman, Robert B. 1959. Fashions in Melodrama. AAUP Bulletin, 45 (3), s. 360–373.
Heilman, Robert B. 1968. Tragedy and Melodrama: Versions of Experience. Seattle – London: University of Washington Press.
Jameson, Fredric. 1979. Reification and Utopia in Mass Culture. Social Text, 1, s. 130–148.
Kawin, Bruce F. 1978. Mindscreen: Bergman, Godard and First-Person Film. Princeton: Princeton University Press.
Krützen, Michaela. 2006. Dramaturgie des Films. Wie Hollywood erzählt. Frankfurt am Main: Fischer Taschenbuch Verlag.
Lessing, Gotthold Ephraim. 1956. Dramaturgia hamburska: wybór. Tłum. Olga Dobijanka. Wrocław: Zakład im. Ossolińskich.
Ostaszewski, Jacek. 2006. Howard Hawks – prostota i profesjonalizm. W: Plesnar, Łukasz A., i Syska, Rafał (red.). Mistrzowie kina amerykańskiego. Klasycy. Kraków: Rabid, s. 153–178.
Ostaszewski, Jacek. 2017. Techniki subiektywizacji w filmie fabularnym. Kwartalnik Filmowy, 97–98, s. 263–277.
Ricoeur, Paul. 2008. Czas i opowieść. T. 2: Konfiguracja w opowieści fikcyjnej. Tłum. Jarosław Jakubowski. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Sandauer, Artur. 1985a. O ewolucji sztuki narracyjnej w XX wieku. W: Sandauer, Artur. Pisma zebrane. T. 2. Warszawa: PIW, s. 455–470.
Sandauer, Artur. 1985b. Samobójstwo Mitrydatesa. W: Sandauer, Artur. Pisma zebrane. T. 2. Warszawa: PIW, s. 471–518.
Smith, Murray. 1995. Engaging Characters: Fiction, Emotion, and Cinema. Oxford: Oxford University Press.
Szondi, Peter. 1976. Teoria nowoczesnego dramatu 1880–1950. Tłum. Edmund Misiołek. Warszawa: PIW.
Thompson, Kristin. 1999. Storytelling in the New Hollywood: Understanding Classical Narrative Technique. Cambridge: Harvard University Press.
Vaage, Margrethe Bruun. 2010. Fiction Film and the Varieties of Empathic Engagement. Midwest Studies in Philosophy, 34 (1), s. 158–179.
Netografia
Piepenbring, Dan. 2014. Sartre and Borges on Welles. The Paris Review. [Online]. The Paris Review. Dostęp: https://www.theparisreview.org/blog/2014/08/12/sartre-and-borges-on-welles/ [30.10.2017].
Filmografia
Casablanca. 1942. Reż. Michael Curtiz.
Festen. 1998. Reż. Thomas Vinterberg.
Hiroszima, moja miłość (Hiroshima, mon amour). 1959. Reż. Alain Resnais.
Ida. 2013. Reż. Paweł Pawlikowski.
Incepcja (Inception). 2010. Reż. Christopher Nolan.
Jutro nie umiera nigdy (Tomorrow Never Dies). 1997. Reż. Roger Spottiswoode.
Komando (Commando). 1985. Reż. Marc Lester.
Łowca androidów (Blade Runner). 1982. Reż. Ridley Scott.
Memento. 2000. Reż. Christopher Nolan.
Miasto bezprawia (My Darling Clementine). 1946. Reż. John Ford.
Milczenie owiec (The Silence of the Lambs). 1991. Reż. Jonathan Demme.
Mulholland Drive (Mulholland Dr.). 2001. Reż. David Lynch.
Niebezpieczna prędkość (Speed). 1994. Reż. Jan De Bont.
Noc (La Notte). 1961. Reż. Michelangelo Antonioni.
Obywatel Kane (Citizen Kane). 1941. Reż. Orson Welles.
Ognisty podmuch (Backdraft). 1991. Reż. Ron Howard.
Osaczony (Hostage). 2005. Reż. Florent-Emilio Siri.
Podejrzani (Usual Suspects). 1995. Reż. Brian Singer.
Podziemny krąg (Fight Club). 1999. Reż. David Fincher.
Popiół i diament. 1958. Reż. Andrzej Wajda.
Rambo II (Rambo: First Blood Part II). 1985. Reż. George P. Cosmatos.
Requiem dla snu (Requiem for a Dream). 2000. Reż. Darren Aronofsky.
Robin Hood. 1922. Reż. Allan Dwan.
Salto. 1965. Reż. Tadeusz Konwicki.
Skyfall. 2012. Reż. Sam Mendes.
Syn Szawła (Saul fia). 2015. Reż. László Nemes.
Szczęki (Jaws). 1975. Reż. Steven Spielberg.
Szósty zmysł (The Sixth Sense). 1999. Reż. M. Night Shymalan.
Świat Dzikiego Zachodu (Westworld). 1973. Reż. Michael Crichton.
Terminator (The Terminator). 1984. Reż. James Cameron.
Twister. 1996. Reż. Jan De Bont.
Tylko aniołowie mają skrzydła (Only Angels Have Wings). 1939. Reż. Howard Hawks.
Zaćmienie (L’eclisse). 1962. Reż. Michelangelo Antonioni.
Zagubiona autostrada (Lost Highway). 1997. Reż. David Lynch.
Zeszłego roku w Marienbadzie (L’année dernière à Marienbad). 1961. Reż. Alain Resnais.
Złamana lilia (Broken Blossoms, or The Yellow Man and the Girl). 1919. Reż. David Wark Griffith.
Złodziej z Bagdadu (The Thief of Bagdad). 1924. Reż. Raoul Walsh.
Znak Zorro (The Mark of Zorro). 1920. Reż. Fred Niblo.
Zwierzęta nocy (Nocturnal Animals). 2016. Reż. Tom Ford.
Bordwell, David. 2008. Narration in the Fiction Film. London – New York: Routledge.
Branigan, Edward. 1999. Schemat fabularny. Tłum. Jacek Ostaszewski. W: Ostaszewski, Jacek (red.). Kognitywna teoria filmu. Antologia przekładów. Kraków: Wydawnictwo Baran i Suszczyński, s. 112–154.
Eder, Jens. 1999. Dramaturgie des populären Films. Drehbuchpraxis und Filmtheorie. Hamburg: LIT.
Field, Syd. 2005. Drehbuch. W: Field, Syd, i in., Drehbuchschreiben für Fernsehen und Film. Berlin: Ullstein, s. 11–120.
Heidbrink, Henriette. 2014. To Die Right: The Impact of Ludic Forms on the Engagement with Characters. Projections, 8 (1), s. 61–82.
Heilman, Robert B. 1959. Fashions in Melodrama. AAUP Bulletin, 45 (3), s. 360–373.
Heilman, Robert B. 1968. Tragedy and Melodrama: Versions of Experience. Seattle – London: University of Washington Press.
Jameson, Fredric. 1979. Reification and Utopia in Mass Culture. Social Text, 1, s. 130–148.
Kawin, Bruce F. 1978. Mindscreen: Bergman, Godard and First-Person Film. Princeton: Princeton University Press.
Krützen, Michaela. 2006. Dramaturgie des Films. Wie Hollywood erzählt. Frankfurt am Main: Fischer Taschenbuch Verlag.
Lessing, Gotthold Ephraim. 1956. Dramaturgia hamburska: wybór. Tłum. Olga Dobijanka. Wrocław: Zakład im. Ossolińskich.
Ostaszewski, Jacek. 2006. Howard Hawks – prostota i profesjonalizm. W: Plesnar, Łukasz A., i Syska, Rafał (red.). Mistrzowie kina amerykańskiego. Klasycy. Kraków: Rabid, s. 153–178.
Ostaszewski, Jacek. 2017. Techniki subiektywizacji w filmie fabularnym. Kwartalnik Filmowy, 97–98, s. 263–277.
Ricoeur, Paul. 2008. Czas i opowieść. T. 2: Konfiguracja w opowieści fikcyjnej. Tłum. Jarosław Jakubowski. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Sandauer, Artur. 1985a. O ewolucji sztuki narracyjnej w XX wieku. W: Sandauer, Artur. Pisma zebrane. T. 2. Warszawa: PIW, s. 455–470.
Sandauer, Artur. 1985b. Samobójstwo Mitrydatesa. W: Sandauer, Artur. Pisma zebrane. T. 2. Warszawa: PIW, s. 471–518.
Smith, Murray. 1995. Engaging Characters: Fiction, Emotion, and Cinema. Oxford: Oxford University Press.
Szondi, Peter. 1976. Teoria nowoczesnego dramatu 1880–1950. Tłum. Edmund Misiołek. Warszawa: PIW.
Thompson, Kristin. 1999. Storytelling in the New Hollywood: Understanding Classical Narrative Technique. Cambridge: Harvard University Press.
Vaage, Margrethe Bruun. 2010. Fiction Film and the Varieties of Empathic Engagement. Midwest Studies in Philosophy, 34 (1), s. 158–179.
Netografia
Piepenbring, Dan. 2014. Sartre and Borges on Welles. The Paris Review. [Online]. The Paris Review. Dostęp: https://www.theparisreview.org/blog/2014/08/12/sartre-and-borges-on-welles/ [30.10.2017].
Filmografia
Casablanca. 1942. Reż. Michael Curtiz.
Festen. 1998. Reż. Thomas Vinterberg.
Hiroszima, moja miłość (Hiroshima, mon amour). 1959. Reż. Alain Resnais.
Ida. 2013. Reż. Paweł Pawlikowski.
Incepcja (Inception). 2010. Reż. Christopher Nolan.
Jutro nie umiera nigdy (Tomorrow Never Dies). 1997. Reż. Roger Spottiswoode.
Komando (Commando). 1985. Reż. Marc Lester.
Łowca androidów (Blade Runner). 1982. Reż. Ridley Scott.
Memento. 2000. Reż. Christopher Nolan.
Miasto bezprawia (My Darling Clementine). 1946. Reż. John Ford.
Milczenie owiec (The Silence of the Lambs). 1991. Reż. Jonathan Demme.
Mulholland Drive (Mulholland Dr.). 2001. Reż. David Lynch.
Niebezpieczna prędkość (Speed). 1994. Reż. Jan De Bont.
Noc (La Notte). 1961. Reż. Michelangelo Antonioni.
Obywatel Kane (Citizen Kane). 1941. Reż. Orson Welles.
Ognisty podmuch (Backdraft). 1991. Reż. Ron Howard.
Osaczony (Hostage). 2005. Reż. Florent-Emilio Siri.
Podejrzani (Usual Suspects). 1995. Reż. Brian Singer.
Podziemny krąg (Fight Club). 1999. Reż. David Fincher.
Popiół i diament. 1958. Reż. Andrzej Wajda.
Rambo II (Rambo: First Blood Part II). 1985. Reż. George P. Cosmatos.
Requiem dla snu (Requiem for a Dream). 2000. Reż. Darren Aronofsky.
Robin Hood. 1922. Reż. Allan Dwan.
Salto. 1965. Reż. Tadeusz Konwicki.
Skyfall. 2012. Reż. Sam Mendes.
Syn Szawła (Saul fia). 2015. Reż. László Nemes.
Szczęki (Jaws). 1975. Reż. Steven Spielberg.
Szósty zmysł (The Sixth Sense). 1999. Reż. M. Night Shymalan.
Świat Dzikiego Zachodu (Westworld). 1973. Reż. Michael Crichton.
Terminator (The Terminator). 1984. Reż. James Cameron.
Twister. 1996. Reż. Jan De Bont.
Tylko aniołowie mają skrzydła (Only Angels Have Wings). 1939. Reż. Howard Hawks.
Zaćmienie (L’eclisse). 1962. Reż. Michelangelo Antonioni.
Zagubiona autostrada (Lost Highway). 1997. Reż. David Lynch.
Zeszłego roku w Marienbadzie (L’année dernière à Marienbad). 1961. Reż. Alain Resnais.
Złamana lilia (Broken Blossoms, or The Yellow Man and the Girl). 1919. Reż. David Wark Griffith.
Złodziej z Bagdadu (The Thief of Bagdad). 1924. Reż. Raoul Walsh.
Znak Zorro (The Mark of Zorro). 1920. Reż. Fred Niblo.
Zwierzęta nocy (Nocturnal Animals). 2016. Reż. Tom Ford.
Ostaszewski, J. (2021). Constructing a Film Character Through Dramaturgical Devices. Media - Culture - Social Communication, 4(15), 87–103. https://doi.org/10.31648/mkks.6260
