Opublikowane: 2022-08-031

Hipoteza postmodernistycznego obrazu

Tomasz Poborca
Media - Kultura - Komunikacja Społeczna
Dział: Artykuły
https://doi.org/10.31648/mkks.6942

Abstrakt

Filmowy postmodernizm bywa niekiedy trudny do precyzyjnego określenia, czego dowodził już Frederick Jameson. Ten artykuł jest próbą redefinicji zjawiska, a raczej zawężenia pola analizy do zagadnień narracji, której neobarokowa, złożona struktura kłącza wydaje się być kluczowym elementem w filozoficznej batalii o ujawnienie pluralizmu prawdy. W omawianych filmach istotnym czynnikiem, który pomaga w tym deziluzyjnym procesie jest gra z widzem. Posługując się terminologią Arkadiusza Lewickiego i Andrzeja Zalewskiego, która na stałe wpisała się w filmoznawczy dyskurs w Polsce, dokonuję analizy Hipotezy skradzionego obrazu Raúla Ruiza pod kątem jego prekursorskiego statusu jako filmu postmodernistycznego, oraz porównuję narzędzia, z których korzysta Czilijczyk – ramy narracyjne i diegetyczne, niewiarygodny narrator, mise-en-abyme – do środków stylistycznych, po jakie sięgali Peter Greenaway, a wcześniej Alain Robbe-Grillet i Alain Resnais.

Słowa kluczowe:

postmodernizm, neobarok, narracja filmowa, film-gra, kino francuskie

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Poborca, T. (2022). Hipoteza postmodernistycznego obrazu. Media - Kultura - Komunikacja Społeczna, (18). https://doi.org/10.31648/mkks.6942

Cited by / Share

Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.