W artykule poddano analizie krajobraz Donbasu pojawiający się w filmie Atlantyda (2019) w reżyserii Walentyna Wasjanowicza. Autor artykułu zwraca uwagę na topograficzne możliwości odczytania filmu w kontekście estetyki negatywnej A. Berleanta. Podkreśla również, jakie korelacje zachodzą między zniszczonym krajobrazem Donbasu a psychiką Siergieja, głównego bohatera zmagającego się z syndromem PTSD i powojenną traumą. Siergiej, aby przejść przemianę, musi zmienić się sam, ale musi też zmienić swój stosunek do krajobrazu, który po przemianie głównego bohatera stanie się dla niego widokiem, a nie (jak wcześniej) okolicą, w obrębie której prowadził działania. Zmianie ulegnie też postindustrialny krajobraz, określany za A. Storm mianem „postindustrialnej blizny”, która odnosi się nie tylko do przeszłości, ale ma też charakter uzdrawiający.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.