Imię Maria w języku i kulturze
Joanna Kuć
Uniwersytet w BiałymstokuAbstrakt
Imiona są częścią oficjalnych i obyczajowych tradycji każdego społeczeństwa. Zachowują
one elementy kultury materialnej i duchowej. W systemie leksykalnym i gramatycznym
ujawniają związek genetyczny z ogólnym systemem języka. Imiona funkcjonują w społeczeństwie
jako jeden z elementów kultury duchowej narodu. Imię Maria pojawia się
w swojej pierwotnej funkcji – jako imię, ale również jako tworzywo nazw sekundarnych
– nazwisk, nazw geograficznych (miejscowych, toponimicznych), włączając się w onomastykon
kulturowy i językowy wielorakimi znaczeniami.
Słowa kluczowe:
imię, Maria, język, kultura, konotacjeBibliografia
Bubak J. (1993): Księga naszych imion. Wrocław. Google Scholar
Fros H., Sowa F. (1995): Twoje imię. Przewodnik onomastyczno-hagiograficzny. Kraków. Google Scholar
Grzenia J. (2001): Nasze imiona. Warszawa. Google Scholar
Grzenia J. (2004): Słownik imion. Warszawa. Google Scholar
Huchla I. (2000): Księga imion na trzecie tysiąclecie. Wrocław. Google Scholar
Kopaliński W. (2003): Słownik mitów i tradycji kultury. Warszawa. Google Scholar
Malec M. (1994): Imiona chrześcijańskie w średniowiecznej Polsce. Kraków. Google Scholar
Nazwy miejscowe Polski. Historia – pochodzenie – zmiany. (1996–2007). T. I–VII. Red. K. Rymut. Kraków. Google Scholar
Nowik K. (1998): Zmiany frekwencyjne w zasobie imion w Polsce powojennej. [W:] Najnowsze przemiany nazewnicze. Red. E. Jakus-Borkowa, K. Nowik. Warszawa. Google Scholar
Nowy Testament. Poznań 1975. Google Scholar
Rymut K. (1991): Nazwiska Polaków. Wrocław. Google Scholar
Rymut K. (1999–2001): Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny. T. I–II. Kraków. Google Scholar
Uniwersytet w Białymstoku
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
