Powrót nowomowy: analiza wybranych przemówień polityków PiS z okresu wyborów parlamentarnych 2019 r.
Martyna Awier
Uniwersytet w BiałymstokuAbstrakt
Celem niniejszego artykułu jest zbadanie kampanijnego dyskursu polskich polityków
konserwatywnej partii PiS. W szczególności artykuł stanowi próbę odpowiedzi na
pytanie, czy wypowiedzi polityków PiS zawierają elementy charakterystyczne dla polskiej
nowomowy z czasów komunistycznych. Korpus badawczy składa się z zapisów publicznych
wypowiedzi głównych polityków PiS z okresu od czerwca do października 2019 r. Materiał
pochodzi z internetowych źródeł, przede wszystkim z konwencji partii oraz gazet. Teksty
zostały poddane wnikliwej analizie stylistycznej. Przeprowadzone badanie umożliwiło
wskazanie dominujących technik nowomowy wykorzystanych w dyskursie wyborczym
prawicowej partii.
Słowa kluczowe:
nowomowa, PiS, dyskurs polityczny, wybory parlamentarneBibliografia
Bartmiński J., Grzeszczak M. (2015): Jak rekonstruować kanon wartości narodowych i europejskich. „Etnolingwistyka” 26, pp. 21–44.
Crossref
Google Scholar
Bralczyk J. (2003): O języku polskiej polityki lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych. Warszawa. Google Scholar
Fabiszak M. (2010): Vilification of the enemy: Different enemies, the same linguistic strategies. [In:] Lingua Terra Cognita II: A Festschrift for Professor Roman Kalisz. D. Stanulewicz, T. Wolański, J. Redzimska (eds). Gdańsk, pp. 73–97. Google Scholar
Fras J. (1999): Język propagandy politycznej. [In:] Teoria i praktyka propagandy. B. Ociepka, J. Fras, B. Dobek-Ostrowska (eds). Wrocław, pp. 84–110. Google Scholar
Fras J. (2005): Komunikacja polityczna. Wybrane zagadnienia gatunków i języka wypowiedzi. Wrocław. Google Scholar
Głaz A. (2017): The Immigrant as the “Other”. Towards Differential Cultural Models. “Półrocznik Językoznawcy Tertium” 2, pp. 83–97.
Crossref
Google Scholar
Głowiński M. (1990): Nowomowa po polsku. Warszawa. Google Scholar
Grzegorczykowa R. (1985): Nowomowa a problem funkcji wypowiedzi. „Poradnik Językowy” 6, pp. 378–381. Google Scholar
Kamińska-Szmaj I. (2008): Język polityki na tle przemian kulturowych. [In:] „Język a Kultura”. T. 20: Tom jubileuszowy. A. Dąbrowska (ed.). Wrocław, pp. 253–265. Google Scholar
Kłosińska K. (2012): Etyczny i pragmatyczny. Polskie dyskursy polityczne po 1989 roku. Warszawa. Google Scholar
Kłosińska K., Rusinek M. (2019): Dobra zmiana, czyli jak się rządzi światem za pomocą słów. Kraków. Google Scholar
Ożóg K. (2007): O języku współczesnej polityki. „Polityka i Społeczeństwo” 4, pp. 103–110. Google Scholar
Ponobis W. (1990): Polska i świat w XX wieku. Warszawa. Google Scholar
Rutkowski M. (2018): Nazwy własne w strukturze metafory i metonimii. Proces deonimizacji. Olsztyn. Google Scholar
Sambor J. (1985): Nowomowa – język naszych czasów. „Poradnik Językowy” 6, pp. 83–97. Google Scholar
Szerszunowicz J. (2015): Etykieta językowa w ujęciu translatorycznym. „Prace Językoznawcze” XVII, pp. 109–123. Google Scholar
Szerszunowicz J. (2016): Phraseological units describing political phenomena of national character in translation (on the example of Polish phraseological units coined after 1989). [In:] Gutta cavat lapidem. Indagini fraseologiche e paremiologiche. E. Dal Maso, C. Navarro (eds). Verona, pp. 444–459. Google Scholar
Zdunkiewicz-Jedynak D. (2008): Wykłady ze stylistyki. Warszawa. Google Scholar
Uniwersytet w Białymstoku
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.