Ustawowy wykonawca testamentu w prawie rzymskim

Sławomir Patrycjusz Kursa

doi:10.31648/cetl.2993

Publié le: 2019-05-121

Vol. 21 No 1 (2019)

Ustawowy wykonawca testamentu w prawie rzymskim

Sławomir Patrycjusz Kursa

Civitas et Lex

Rubrique: Sciences juridiques

https://doi.org/10.31648/cetl.2993

Résumé

According to Roman law, the task of executing the last will of the testator rested basically on the testamentary beneficiaries, first of all heirs, or legates. This task, at the will of the testator, could possibly rest on the non-beneficial owner appointed by him. However, if for some reason the testator did not use his prerogative in this respect and he established as heirs or legatees persons who, due to lack of capacity for legal acts, were not entitled to appropriate actions, there was a serious risk that his last will will never be implemented. To prevent such a risk, the Christian emperors ordered in certain cases to execute testamentary dispositions to the persons indicated in their constitutions (leges). In order to determine who and in what cases was such a statutory executor of the will, in this article will be subject to analysis the constitutions of Roman emperors referring to them.

Télécharger des fichiers

PDF (Język Polski)

Règles de citation

Kursa, S. P. (2019). Ustawowy wykonawca testamentu w prawie rzymskim. Civitas Et Lex, 21(1), 45–54. https://doi.org/10.31648/cetl.2993

##plugins.themes.libcom.share##

Références

Casavola F., Studi sulle azioni popolari romane. Le «actiones populares», Napoli 1958.
Fadda C., Concetti fondamentali del diritto ereditario romano. Volume I, Milano 1949.
Hefele Ch.J., Histoire des conciles d’après les documents originaux, t. 2.1, Paris 1908.
Hefele Ch.J., Histoire des conciles d’après les documents originaux, t. 2.2, Paris 1908.
Kunderewicz T., Disposizioni testamentarie e donazioni a scopo di beneficenza nel diritto giustinianeo, „Studia et Documenta Historiae et Iuris” 47/1981.
Kunz L., Postmortale Privatautonomie und Willensvollstreckung. Von der kanonischen voluntas pia zur Gestaltungsmacht des Erblassers im deutsch-spanischen Rechtsvergleich, Jena 2015.
Kursa S., Charakter prawny testamentu na rzecz kościołów lub dzieł pobożnych, „Themis Polska Nova” 2(9)/2015.
Kursa S., La diseredazione nel diritto giustinianeo, Bari 2012.
Kursa S., Powody wydziedziczenia descendentów wg Noweli 115. cesarza Justyniana, „Studia Prawnicze” 1/2008.
Longchamps de Bérier F., Il rispetto per la volontà del de cuius sull’esempio dei fedecommessi romani, „Revue
Internationale des Droits de l’Antiquitéˮ 45/1998.
Longchamps de Bérier F., Szacunek dla woli zmarłego na przykładzie rzymskich fideikomisów, (w:) Profesorowi Janowi Kodrębskiemu in memoriam, Łódź 2000.
Murga J.L., La actio condicticia ex lege: una accíon popular justinianea, „Revue Internationale des Droits de l’Antiquitéˮ 15/1968.
Sacchi Lodispoto T, L'esecuzione testamentaria nel diritto romano e nel barbario, [w:] Studi giuridici in onore di Caro Fadda pel XXV anno del suo insegnamento, vol. 5, Napoli 1906.
Sitek B., Actiones populares w prawie rzymskim na przełomie republiki i pryncypatu, Szczecin 1999.
Sitek B., Legittimazione „quivis ex populo” nelle actiones populares dell’esperienza Romana e „denuntiatio evangelica” nella chiesa primitiva, [w:] Atti del Congresso Internazionale. Incontro fra canoni d’Oriente e d’Occidente, red. R. Coppola, Bari 1994.
Świrgoń-Skok R., Beneficja spadkowe w prawie rzymskim, Rzeszów 2011.
Treggiari F., Minister ultimae voluntatis. Esegesi e sistema nella formazione del testamento fiduciario. I. Le premesse romane e l’età del diritto comune, Napoli 2002.
Wójcik M., Fundacje dobroczynne w rzymskim prawie poklasycznym, Lublin 2003. Google Scholar