Klaudiusz Józef Huguenin był jednym z kilku duchownych pochodzenia francuskiego, którzy w XVII i XVIII w. zdobyli kanonię w kapitule katedralnej warmińskiej we Fromborku. W 1721 r. Huguenin został wikariuszem w katedrze, od 1725 r. był koadiutorem kanonika warmińskiego Macieja Aleksandra Sołtyka, a po jego śmierci, w 1749 r. został kanonikiem rzeczywistym. Będąc kanonikiem Huguenin wypełniał jednocześnie obowiązki proboszcza w parafii Długobór, w komornictwie pieniężeńskim (1738-1759). W 1754 r. dobrał sobie koadiutora na kanonię warmińską w osobie Ludwika Lodrona, również Francuza, decyzję tłumacząc wiekiem i coraz słabszym zdrowiem. Dziesięć lat później (1764) Huguenin wyjechał do Francji, by uporządkować rodzinne sprawy majątkowe. Tam zmarł na początku przyszłego roku i tam został pochowany. Przed wyjazdem spisał we Fromborku spisał swoją ostatnią wolę. Po jej wykonaniu pozostałość w wysokości 700 florenów kapituła wypłaciła nepotowi – Piotrowi Dezyderiuszowi Arnoulx Hugueninowi.
Dateien herunterladen
Zitierregeln