Kantowskie noumeny (przeciwieństwo fenomenów) wypełniają świadomość esencyjną – self, czyli freudowskie ,,ja głębokie”. Jako noumeny emergują w mózgu rzeczywistość ukrytą i wirtualną oraz potencjał ludzkiego umysłu, które mogą być uchwycone według G. G. Globusa tylko w ramach ,,bezpośredniej i refleksyjnej znajomości”. Odrzucony jest pozorny paradoks H. Kuhlenbecka, że ,,mózg myśli o świecie i o sobie samym”.
Przyjęcie koncepcji gnozyjno – chaotycznej pozwoliło rozwinąć ,,symboliczną ciążę” E. Cassirera, zniwelować sprzeczności między Krajem Prostoty a Zaczarowanym Miastem A. Weila oraz zaradziło nieporadności R. W. Sperry’ego w interpretacji mózgów rozszczepionych. Podkreślono gnozyjny charakter tezy N. Wienera o przyciąganiu i odpychaniu, która zrodziła pomysł ,,zarządcy wirtualnego” A. M. Dewana oraz wytłumaczyła koncepcje ,,sympatii wśród zegarów” Ch. Huygensa. Omówiono znaczenie rewolucji humanistycznej A. Kimblego, będącej wynikiem pogodzenia klasycznych nauk ze światopoglądem gnozyjno – chaotycznym.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne 4.0 Międzynarodowe.