W artykule udowadniam tezę, że Popper - mimo programowych haseł swego krytycznego racjonalizmu - jest dogmatykiem, że ma np. dogmatyczno-negatywne podejście do dialektyki. Choć krytykuje dialektykę sam jest dialektykiem. Widać to w Popperowskiej filozofii matematyki. Również jego falsyfikacjonizm jest stanowiskiem dogmatycznym. Powołuję się przy tym na Feyerabenda, Kuhana i Lakatosa.
Dateien herunterladen
Zitierregeln
Lizenz