Mimesis i anthropos albo o przymusie naśladownictwa. Dawkins – Tarde – Girard

Dobrosława Wężowicz-Ziółkowska

doi:10.31648/hip.2637

Publicado: 2019-01-181

Núm. 24 (2018)

Mimesis i anthropos albo o przymusie naśladownictwa. Dawkins – Tarde – Girard

Dobrosława Wężowicz-Ziółkowska

Humanistyka i Przyrodoznawstwo

Sección: artículos

https://doi.org/10.31648/hip.2637

Resumen

Memetyka to jedna ze współczesnych teorii kultury. Przyjmuje ona, że zasadniczym mechanizmem replikacji informacji pozagenetycznej jest naśladownictwo (Dawkins 1976), a życie społeczne i kultura to wynik podatności naszych umysłów na jednostki naśladownictwa – memy. Artykuł stanowi krytyczną syntezę stanowiska memetyków wobec ludzkiego mimetyzmu i przybliżając inne (filozoficzne, socjologiczne, antropologiczne, psychologiczne i neurobiologiczne) koncepcje naśladownictwa, zmierza do ugruntowania wyjściowej tezy memetyki, że człowiek jest zwierzęciem mimetycznym.

Artículos más leídos del mismo autor/a

Dobrosława Wężowicz-Ziółkowska, KOBIECY KAPRYS? HISTORIA NATURALNA PIĘKNA I POŻĄDANIA , Humanistyka i Przyrodoznawstwo: Núm. 26 (2020)

Descargar archivos

pdf (Język Polski)

Normas de citación

Wężowicz-Ziółkowska, D. (2019). Mimesis i anthropos albo o przymusie naśladownictwa. Dawkins – Tarde – Girard. Humanistyka I Przyrodoznawstwo, (24), 361–373. https://doi.org/10.31648/hip.2637

##plugins.themes.libcom.share##

Licencia

Esta obra está bajo una licencia internacional Creative Commons Atribución-NoComercial 4.0.

Citas

Blackmore S. (2002), Maszyna memowa, przeł. N. Radomski, Dom Wydawniczy Rebis, Po-znań.

Borkowski W., Nowak A. (2005), Wpływ społeczny jako model rozprzestrzeniania się memów, „Teksty z Ulicy. Zeszyt memetyczny” 9: 44-67.

Dawkins R. (1996), Samolubny gen, przeł. M. Skoneczny, Prószyński i S-ka, Warszawa.

Dawkins R. (2014), Kapłan Diabła. Opowieści o nadziei, kłamstwie, nauce i miłości, przeł. M. Lipa, Wydawnictwo Helion, Gliwice.

Dennett D. (1991), Consciousness Explained, Little Brown, Boston.

Gallese V. (2009), The Two Sides of Mimesis. Girard’s Mimetic Theory, Embodied Simulation and Social Identification, "Journal of Consciousness Studies" 16 (4): 21-44.

Gazzaniga M. (2013), Kto tu rządzi – ja czy mój mózg? Neuronauka a istnienie wolnej woli, przeł. A. Nowak, Smak Słowa, Sopot.

Girard R.(1983), Rzeczy ukryte od założenia świata, przeł. M. Goszczyńska, „Literatura na świecie” 12: 296-308.

Girard R. (1987), Kozioł ofiarny, przeł. M. Goszczyńska, Wydawnictwo Łódzkie, Łódź.

Girad R. (1993), Sacrum i przemoc, przeł. M i J. Plecińscy, Brama, Poznań.

Girard R. (2006), Początki kultury, przeł. M. Romanek, Znak, Kraków.

Grant G. (2005), Leksykon memetyczny, przeł. D. Wężowicz-Ziółkowska, J. Polakowska, „Teksty z Ulicy. Zeszyt memetyczny” 9: 69-77.

Kulesza W. (2017), Efekt kameleona. Psychologia naśladownictwa, Scholar, Warszawa.

Latour B. (2014), Gabriel Tarde and the End of the Social, [in:] The Social in Question. New Bearings in History and the Social Sciences, P. Joyce (ed.), Routledge, London: 117-132.

Latour B. (2010), Splatając na nowo to, co społeczne. Wprowadzenie do teorii aktora-sieci, przeł. A. Derra, K. Abriszewski, Universitas, Kraków.

Marsden P. (2009), „Wirus kraksy” i śmierć Diany, przeł. M. Sośnicka, [w:] Infosfera. Meme-tyczne koncepcje kultury i komunikacji, D. Wężowicz-Ziółkowska (red.), WSZOP, Katowice.

Marsden P. (2000), Forefathers of Memetics: Gabriel Tarde and the Laws of Imitation, "Jour-nal of Memetics – Evolutionary Models of Information Transmission" 4, URL= http://cfpm.org/jom-emit/2000/vol4/marsden_p.html [accessed: 7.08.2018].

Marsden P. (1997), Crash Contagion and the Death of Diana: Towards a Memetic Paradigm for Understanding Mass Behavior, URL= http://www.viralculture.com/diana.htm [accessed: 7.08.2018].

Norman M.D., Hochberg F.G. (2005), The "Mimic Octopus" (Thaumoctopus mimicus n. gen. et sp.), a New Octopus from the Tropical Indo-West Pacific (Cephalopoda: Octopodidae), "Molluscan Research"25 (2): 57–70.

Tarde G. (1895), Les lois de l’imitation, Sladkine, Paris. [Réimpr. de l'éd. de Paris, 2016].

Tatarkiewicz W. (1976), Dzieje sześciu pojęć, PWN, Warszawa.

Urbańska A. (1997), Koncepcja mimesis Rene Girarda. „Etnografia Polska” XLI: 21-45.

Wężowicz-Ziółkowska D. (2008), Moc narrativum. Idee biologii we współczesnym dyskursie humanistycznym, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice. Google Scholar