Obserwacje dalekiego Wszechświata zdawały się dowodzić jego niewielkiego zróż nicowania w stosunku do ziemskiej materii zarówno żywej jak i nieożywionej. Prahinduska zasada kosmologiczna, sformułowana przez K. Rudnickiego na podstawie Bagavadgity: „Wszechświat jest nieskończony w czasie i przestrzeni i nieskończenie różnorodny”, wskazuje na podstawową cechę Świata: jego przestrzenną i czasową nieskończoność, ale również na cechę nową, dotąd w kosmologii niezauważaną, demonstrującą się zarówno w Kosmosie, jak i na Ziemi: nieskończoną różnorodność. Takie wyobrażenie immanentnych cech Wszechświata implikuje nie tylko wnioski ontologiczne oraz poznawcze (różnorodność Kosmosu wymaga nowej matematyki, operującej pojęciem nieskończonej różnorodności), jak również etyczne, podnosząc bioróżnorodność i konieczność jej zachowania do rangi praw naturalnych.
Télécharger des fichiers
Règles de citation
##plugins.themes.libcom.share##
Licence
Ce travail est disponible sous licence Creative Commons Attribution - Pas d’Utilisation Commerciale 4.0 International.
English
Język Polski
Русский
Français (France)
Deutsch
Español (España)
Italiano