O sile emocji. Analiza semantyczna wyrażeń kogoś wryło, kogoś zamurowało i kogoś zatkało
Abstract
Przedmiotem badań w niniejszym artykule są trzy jednostki języka: kogoś wryło, kogoś zamurowało i kogoś zatkało będące jednoargumentowymi predykatami relacjonującymi rezultaty intensywnych emocji. Mieszczą się one w kategorii leksykalnych wykładników ‘zdziwienia’ i pojęć mu pokrewnych, choć odróżniają się od reprezentujących je wyrażeń m.in. nacechowaniem pragmatycznym (także obrazowością) i intensywnością emocji, które nazywają. W artykule opisane są ich właściwości syntaktyczne i mechanizmy predykacji (swoisty rodzaj przeniesienia z konkretu na abstrakt, hiperbolizacja), przede wszystkim jednak wyodrębnione są elementy struktury semantycznej analizowanych jednostek. Ostatecznym celem podjętej charakterystyki jest próba zdefiniowania wszystkich trzech badanych wyrażeń.
Schlagworte:
emocje, jednostka języka, składnia, semantyka, struktura predykatowo-argumentowaLiteraturhinweise
Bogusławski A. (1976): O zasadach rejestracji jednostek języka. „Poradnik Językowy” 8, s. 356–364. Google Scholar
Bogusławski A. (1988): Język w słowniku. Desiderata semantyczne do wielkiego słownika polszczyzny. Wrocław. Google Scholar
Danielewiczowa M. (2017): Argumenty i modyfikatory – głos w dyskusji. „Linguistica Copernicana” 14, s. 55–70. Google Scholar
Grochowski M. (2017): Ewolucja metodologii składni polskiej. Refleksje po 30 latach od wydania GWJPS. „Linguistica Copernicana” 14, s. 197–221. Google Scholar
Lakoff G., Johnson M. (2010): Metafory w naszym życiu. Przeł. T. Krzeszowski. Warszawa. Google Scholar
Saussure F. de (2002): Kurs językoznawstwa ogólnego. Warszawa. Google Scholar
Wierzbicka A. (1969): Dociekania semantyczne. Wrocław. Google Scholar
Lizenz
Dieses Werk steht unter der Lizenz Creative Commons Namensnennung - Keine Bearbeitungen 4.0 International.
