O odmianie nazwisk Polek i Polaków oraz ich opisie w Słowniku gramatycznym języka polskiego
Zbigniew Bronk
badacz niezależny, GdańskZygmunt Saloni
Анотація
Problem odnoszenia rzeczowników do ludzi określonej płci jest ostatnio modny – rzeczywiście stwarza problemy w różnych językach. W języku polskim, w których rodzaj (u jego podstaw leży zróżnicowanie płci) przenika cały system gramatyczny, rodzaju męskiego lub żeńskiego używa się nie zawsze zgodnie z płcią osoby. Częste jest zwłaszcza jest używanie rzeczownika męskiego w odniesieniu do kobiet. Używa się też derywatów żeńskich od ustabilizowanych rzeczowników męskich. Grupą nazw, dla których możliwość równoprawnego odnoszenia do osób obu płci jest oczywista, są nazwiska. Nazwisko jest bowiem nazwą wspólną członków rodziny; tradycyjnie było przekazywane dzieciom przez ojca (lub matkę), żonie – przez męża, obecnie mąż może przejmować nazwisko również od żony. Niemniej w języku polskim (podobnie jak w niektórych innych językach) postać nazwiska jest często różna w zależności od płci nosiciela. Choć intuicyjnie nazwisko mężczyzny i kobiety to ten sam byt, słowniki czy spisy notują osobno dwa nazwiska typu Kowalski i Kowalska – jako dwa różne leksemy rzeczownikowe, odmienne przez przypadek i liczbę. Trzymaliśmy się tego rozstrzygnięcia w Słowniku gramatycznym języka polskiego (SGJP), który ostatnio wzbogaciliśmy o nazwiska często powtarzalne wśród Polaków; wprowadziliśmy doń systematycznie nazwiska, które – według bazy PESEL – mają co najmniej 50 nosicieli jednej płci, indywidualnie zaś nazwiska rzadsze, ale ogólnie znane (także osób innej narodowości). Zgodnie z założeniami SGJP została wskazana ich odmiana (nazwisko mające jedną postać w mianowniku, np. Nowak czy Mickiewicz, inaczej się odmienia w rodzaju męskim i żeńskim) łącznie z wariantami, a także odpowiedniość między męską i żeńską wersją nazwiska.Ключові слова:
nazwisko, płeć, rodzaj, odmiana, słownik gramatycznyПосилання
Bojarska K., 2011, Wpływ androcentrycznych i inkluzywnych płciowo konstrukcji językowych na skojarzenia z płcią, „Studia Psychologiczne” 49(2), s. 53–68. Google Scholar
Bronk Z., Odmiana nazwisk, on-line: http://nlp.actaforte.pl:8080/Nomina/Nazwiska . 2015 Google Scholar
Jadacka H., 2007, Kultura języka polskiego. Fleksja, słowotwórstwo, składnia, Warszawa. Google Scholar
Łaziński M. (2006). O panach i paniach. Polskie rzeczowniki tytularne i ich asymetria rodzajowo-płciowa (Warszwa 2006) Google Scholar
Markowski A. (red.) 2004, Wielki słownik poprawnej polszczyzny. PWN, Warszawa. Google Scholar
Rada Języka Polskiego. Nazwiska kobiet – współpraca z MSWiA: http://www.rjp.pan.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=114:nazwiska Google Scholar
Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 26 października 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad sporządzania aktów stanu cywilnego, sposobu prowadzenia ksiąg stanu cywilnego, ich kontroli, przechowywania i zabezpieczenia oraz wzorów aktów stanu cywilnego, ich odpisów, zaświadczeń i protokołów. (Dz.U. 1998 nr 136 poz. 884.) Google Scholar
Rymut K. (2005), Słownik nazwisk używanych w Polsce na początku XXI wieku. GenPol Tomasz Nitsch, 2005. CD Google Scholar
SGJP (2005): Saloni Z., Woliński M., Wołosz R., Gruszczyński W., Skowrońska D., Słownik gramatyczny języka polskiego. Wydanie III online. Warszawa 2015 (http://sgjp.pl) Google Scholar
Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. 1964 Nr 9 poz. 59, z późn. zm.) Google Scholar
badacz niezależny, Gdańsk
Ліцензія
Ця робота ліцензується відповідно до Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International License.
