Kilka uwag o czarnym humorze i mediach społecznościowych

Bajer E. (2019): Czarny humor w twórczości Alfreda Kubina, Brunona Schulza i Rolanda Topora. Rozprawa doktorska napisana pod kierunkiem E. Konończuk. Białystok,   Google Scholar

humor_w_tworczosci_Alfreda_Kubina_Brunona_Schulza_i_Rolanda_Topora.pdf>, dostęp: 04.11.2021.   Google Scholar

Bednarek A. (2021): Cztery nauki, jakie płyną z awarii Facebooka, , dostęp: 03.01.2022.   Google Scholar

Brzozowska D. (2000): O dowcipach polskich i angielskich. Aspekty językowo-kulturowe. Opole.   Google Scholar

Cyrek B. (2018): Czarny humor i odwrażliwienie – postawy internautów wobec kultury nadmiaru i fake newsów. „Media – Kultura – Komunikacja Społeczna” 14/4, s. 25–34.
Crossref   Google Scholar

Dubisz S. (red.) (2008): Uniwersalny słownik języka polskiego. T. 1. Warszawa.   Google Scholar

Frątczak M. (2013): Użytkownik Internetu jako aktywny odbiorca. Funkcja kompensacyjna dowcipu i satyry na przykładzie rysunków Marka Raczkowskiego. [W:] Mowa w przestrzeni publicznej. Ćwiczenia z komunikacji społecznej. Red. W. Heller, A.M. Janiak. Poznań–   Google Scholar

Kalisz, s. 79–88.   Google Scholar

Geier M. (2007): Z czego śmieją się mądrzy ludzie. Mała filozofia humoru. Tłum. J. Czudec. Kraków.   Google Scholar

Gryszkiewicz B. (2005): Czarny humor w świadomości krytycznej dwudziestolecia międzywojennego.   Google Scholar

„Annales Academiae Paedagogicae Cracoviensis Folia 26 Studia Historicolitteraria”   Google Scholar

V, s. 108–131.   Google Scholar

Hodalska M. (2020): Koronahumor jako forma komunikacji i „tarcza antydepresyjna”. Polskie internetowe żarty wirusowe. [W:] Od modernizacji do mediosfery: meandry transformacji w komunikowaniu. Prace ofiarowane dr. hab. Ryszardowi Filasowi. Red. A. Cieślikowa, P. Płaneta. Kraków, s. 339–364. Online: , dostęp: 04.11.2021.   Google Scholar

Hurley M.M., Dennett D.C., Adams Jr. R.B. (2016): Filozofia dowcipu. Humor jako siła napędowa umysłu. Tłum. R. Śmietana. Kraków.   Google Scholar

Kamińska M. (2011): Niecne memy. Dwanaście wykładów o kulturze internetu. Poznań.   Google Scholar

Kłosińska K. (2020): Hasło: to stan umysłu. Obserwatorium Językowe Uniwersytetu Warszawskiego. Najnowsze Słownictwo Polskie, , dostęp: 06.01.2022.   Google Scholar

Naruszewicz-Duchlińska A. (2019): Kultura zachowań językowych w internecie. Warszawa.   Google Scholar

Ochwat P. (2015): Zjawisko humoru a nowoczesne technologie komunikacyjne. Analiza źródeł tworzenia i kanałów przekazu treści humorystycznych. „Kultura – Media – Teologia” nr 22, s. 33–52.   Google Scholar

Pariser E. (2011): The Filter Bubble. What the Internet Is Hiding from You. New York.
Crossref   Google Scholar

Ranoszek I.M. (2017): Współczesny karnawał – o humorze „krańców internetu”. „Literatura Ludowa” nr 2, s. 25–37.   Google Scholar

Rusek A. (2012): Wielowymiarowość humoru. „Innowacje Psychologiczne”. T. 1, nr 1, s. 117–127.   Google Scholar

Sinko T. (opr.) (1951): Trzy poetyki klasyczne: Arystoteles, Horacy. Pseudo-Longinos. Wrocław.   Google Scholar

Sławiński H. (2016): Przepowiadanie z humorem. „Teologia i Człowiek. Kwartalnik Wydziału Teologicznego UMK” nr 36, s. 129–148.
Crossref   Google Scholar

Szlendak T., Olechnicki K. (2014): Megaceremoniały i subświaty. O potransformacyjnych przemianach uczestnictwa Polaków w kulturze. „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny” LXXVI, z. 2, s. 293–309.
Crossref   Google Scholar

Tymiakin L. (2013): Intencje i gatunkowe realizacje wypowiedzi humorystycznej (aspekty wybrane). [W:] Humor w perspektywie kulturowo-językowej. Red. M. Karwatowska, L. Tymiakin. Lublin, s. 164–178.   Google Scholar

Zabrocki L. (1963): Wspólnoty komunikatywne w genezie i rozwoju języka niemieckiego. Część I: Prehistoria języka niemieckiego. Wrocław–Warszawa–Kraków.   Google Scholar

Żygulski K. (1976): Wspólnota śmiechu. Warszawa.   Google Scholar