ANGLICISMS IN MEDICAL LATIN AS USED BY POLISH PHYSICIANS: A RARE CASE OF INFLUENCE OF MODERN ENGLISH ON THE DEAD LANGUAGE
Eugeniusz Józef Kucharz
Katedra i Klinika Chorób Wewnętrznych i Reumatologii Śląski Uniwersytet Medyczny w KatowicachAbstrakt
The study was designed to describe and classify Anglicisms in modern medical
Latin used for description of medical diagnosis and procedures in medical records.
Obligatory use of Latin for that purpose in Poland until 2007 resulted in formation
of a number of the English-derived medical terms. On the base of analysis of 250 medical
records, Anglicisms were classified into six classes [(1) English terms that have no Latin
equivalents; (2) English terms that are commonly used in Latin also they have proper
Latin equivalents; (3) mixed English-Latin phrases; (4) syntactic calques; (5) semantic
or phraseological calques; (6) English spelling of Latin words]. Mechanisms of development
of Anglicisms were discussed. Anglicisms in Latin represent a unique phenomenon,
the effect of modern English on the dead language.
Słowa kluczowe:
medical terminology, Anglicisms, medical Latin, Polish physiciansBibliografia
Bandurski Albin. 1983. Uwagi na temat mianownictwa grecko-łacińskiego. „Polski Tygodnik Lekarski” t. 38: 261-262.
Białowąs Mikołaj. 1970. Uwagi w sprawie łacińskiej terminologii lekarskiej. „Wiadomości Lekarskie” t. 23: 867-868.
Białowąs Mikołaj. 1975. Przyczynek do hamartologii łacińskiej w pracach medycznych. „Wiadomości Lekarskie” t. 28: 60-61.
Bujak Władysław. 1969. Nasza „łacina”. „Polski Tygodnik Lekarski” t. 24: 1549-1551.
Dąbrowska Barbara. 1990. Słownik medyczny polsko-łaciński. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich.
Jonson Tore. 2004. A Natural History of Latin. Oxford: Oxford University Press.
Kucharz Eugeniusz Józef. 2015. Medical terminology: its size and typology. „Wiadomości Lekarskie” t. 68:413-416.
Łukasik Seweryn. 1976a. O potrzebie kultywowania mianownictwa łacińskiego w diagnostyce lekarskiej. „Polski Tygodnik Lekarski” t. 31: 2035-2037.
Łukasik Seweryn. 1976b. „Pace-maker”, „czynniki ryzyka” i inne anglicyzmy w polskim mianownictwie lekarskim. „Polski Tygodnik Lekarski” t. 31: 2243-2245.
Łukasik Seweryn. 1977a. Najczęstsze błędy w łacińskim mianownictwie diagnostycznym. „Polski Tygodnik Lekarski” t. 32: 33-36.
Łukasik Seweryn. 1977b. O poprawność językową w polskim mianownictwie lekarskim. Próba nakreślenia programu działania. „Polski Tygodnik Lekarski” t. 32: 77-79.
Mamzer Stanisław. 1986. Łacińskie mianownictwo kliniczne i jego rola we współczesnej medycynie. „Wiadomości Lekarskie” t. 39: 422-425.
Olesiński Władysław. 1974. Uwagi o mianownictwie medycznym: Łacina i angielski – język medyczny. „Polski Przegląd Chirurgiczny” t. 46: 795-797.
Plezi Marian. 2007. Słownik łacińsko-polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, vol. 1-5.
Szela Stefan. 1984. O potrzebie nauczania łaciny medycznej. „Wiadomości Lekarskie” t. 37: 1145-1147.
Szela Stefan, Białowąs Mikołaj. 1986. W sprawie niektórych określeń łacińskich w medycynie wewnętrznej. „Wiadomości Lekarskie” t. 39: 855-858.
Traunfellner Zdzisław. 1957. W sprawie łaciny lekarskiej. „Polski Tygodnik Lekarski” t. 12: 370-371.
Waszyński Edmund. 1981. W trosce o kulturę języka łacińskiego w położnictwie i ginekologii. „Ginekologia Polska” t. 52: 665-667.
Winford Donald. 2002. An Introduction to Contact Linguistics. Hoboken, New Jersey: Wiley Blackwell.
Katedra i Klinika Chorób Wewnętrznych i Reumatologii Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Inne teksty tego samego autora
- Eugeniusz Józef Kucharz, MEDICAL EPONYMS OF MYTHOLOGICAL ORIGIN , Acta Neophilologica: Tom 2 Nr XIX (2017): Acta Neophilologica
