Mit i realność w północnej prozie Mariusza Wilka
Tatiana Loshakova
SewerodwinskAbstrakt
Mariusz Wilk, autor dokumentalno-artystycznej prozy (Wilczy notes, 1998; Wołoka, 2005;
Dom nad Oniego, 2006), stara się obiektywnie opowiedzieć o współczesnej północnej Rosji.
Jednakże zadanie to nie zawsze realizowane jest pomyślnie. W jego książkach wyraźnie ujawniają
się stereotypy w postrzeganiu złożoności historycznej tego kraju, a w szczególnoci mit o umiło-
waniu przez rosyjski naród niewolnictwa, o rosyjskim pijaństwie. W artykule podjęto próbę przyjrze-
nia się, jak polski pisarz interpretuje czarne mity Rosji, jak rozkłada ideowo znaczące akcenty.
Bibliografia
Елистратов B.C. 1992. Россия как миф (к вопросу о структурно-мифологических типах восприятия России Западом). W Россия и Запад: диалог культур. Москва.
де Кюстин A. 1996. Россия в 1839 году. Москва.
Вильк M. 2008. Волок. Санкт-Петербург.
Базилевский А.Б. 2008. „Версии образа России в современной польской журналистике”. Новые российские гуманитарные исследования (3). www.nrgumis.ru/articles/full_art.php?aid=86&bin_rubic_pl_articles=277 [опубл. 9.12.2008].
Федотов M. 2010. „Я надеюсь провести линию преемственности не только от Памфиловой, но и от Сергея Адамовича Ковалева...”. Новая газета (114).
Зиновьева E. 2009. „Мариуш Бильк. Волок”. Нева (6). www.magazines.russ.ru> Нева>2009/6/zi13.html.
Местергази Е.Г. 2007. Литература нон-фикшн / поп-^сИоп: экспериментальная энциклопедия. Русская версия. Москва.
Леонтьева M., Вильк M. 2003. Россию надо изучать через монастырь (интервью). www.izvestia.ru/russia/article29519/index.html.
Маркес Г.Г. 1988. „22400000 квадратных, километров без единой рекламы кока-колы”. Латинская Америка (3-4).
Черных П. Я. 2004. Историко-этымологический словарь современного русского языка в 2 т. Москва.
Иванов И.И. 2004. Диалектная речь в художественном тексте (к постановке проблемы) Материали и исследования по русской диалектологии вып. II (VIII) W Наука.
Wilk Mariusz. 2006. Dom nad Oniego. Warszawa: Noir Sur Blanc.
Wilk Mariusz. 2007. Wilczy notes. Warszawa: Noir Sur Blanc.
Sewerodwinsk