Terminologia prawosławna w języku polskim (na przykładzie nazw osób duchownych)
Anna Rygorowicz-Kuźma
BiałystokАннотация
The article focuses on the designations of the Orthodox clergymen (clergy, monks and laic
persons with lowest level of consecration), which are present in a modern Polish language. Majori-
ty of them are the Old-Church-Slavonic borrowings as: archijerej / archirej, igumen, schimnik or
the Greek borrowings as: riasoforos, hierodiakon, metropolita. Interesting is the fact of adaptation
in the Polish Orthodox terminology the borrowings from the Roman catholic terminology of Latin
provenience, for example wikariusz, ordynariusz, kapelan, ect. In a parallel use we can met very
often names from this three sources as: ipodiakon (slav.) hypodiakon (gr.) subdiakon (lat.),
paramonarz (gr.) ponomar (slav.), cztiec (slav.) lektor (lat.), ect.
Библиографические ссылки
Czarnecki T. 1999. Najstarsze polskie słownictwo religijne o rodowodzie niemieckim. Tysiąc lat polskiego słownictwa religijnego. Gdańsk.
Długosz-Kurczabowa K. 2008. Wielki słownik etymologiczno-historyczny języka polskiego. Warszawa.
Jabłoński Arkadiusz. 1993. Nazwy osób duchownych w historii polszczyzny. Język a chrześcijaństwo. Lublin.
Karpluk M. 1989. Słownictwo cerkiewne w polszczyźnie XVI w. Wybór przykładów. Chrześcijański wschód a kultura polska, 127-147. Lublin.
Karpluk M. 2001. Słownik staropolskiej terminologii chrześcijańskiej. Kraków.
Klich E. 1927. Polska terminologia chrześcijańska. Poznań.
Smykowska E. 2008. Liturgia prawosławna. Mały słownik. Warszawa.
Ware K. 2003. Królestwo wnętrza. Lublin.
Białystok