Psychoanalityczne koncepcje sztuki a metoda aktorska Konstantego  Stanisławskiego

Robert Sanetra

doi:10.31648/hip.332

Opublikowane: 2018-08-121

Nr 23 (2017)

Psychoanalityczne koncepcje sztuki a metoda aktorska Konstantego Stanisławskiego

Robert Sanetra

Humanistyka i Przyrodoznawstwo

Dział: Artykuły

https://doi.org/10.31648/hip.332

Abstrakt

Celem artykułu jest porównanie wczesnopsychoanalitycznych koncepcji sztuki z metodą aktorską Konstantego Stanisławskiego oraz wykazanie analogii pomiędzy nimi. Na początku przedstawiono zarys głównych założeń metody aktorskiej rosyjskiego reżysera, następnie wskazano na podobieństwa zachodzące między nią a poszczególnymi elementami Freudowskiej i Jungowskiej koncepcji sztuki.

Słowa kluczowe:

sztuka, aktorstwo, psychoanaliza, Sigmund Freud, Carl Gustav Jung, Konstanty Stanisławski

Pobierz pliki

PDF

Zasady cytowania

Sanetra, R. (2018). Psychoanalityczne koncepcje sztuki a metoda aktorska Konstantego Stanisławskiego. Humanistyka I Przyrodoznawstwo, (23), 321–340. https://doi.org/10.31648/hip.332

Cited by / Share

Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne 4.0 Międzynarodowe.

Bibliografia

Benedetti J., Stanislavski: His Life and Art, Bloomsbury Publishing, London 1999.

Błocian I., Psychoanalityczne wykładnie mitu: Freud, Jung, Fromm, Eneteia, Warszawa 2010. Bloomfield R., Biographical outline, [online] .

Danek D., Sztuka rozumienia: literatura i psychoanaliza, Wydawnictwo IBL, Warszawa 1997.

Danek D., Śmierć wewnętrzna: literatura w świetle doświadczenia psychoanalitycznego, słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2012.

Danek D., Freud – odkrycia, pojęcia, twierdzenia, „Arkusz” 2002, nr 5–10. Dąbkowski L., Freud a Jung, „Filozofia” 2006, nr 22.

Drat-Ruszczak K., Teorie osobowości – podejście psychodynamiczne i humanistyczne, (w:) J. Strelau (red.), Psychologia. Podręcznik akademicki, t. II, GWP, Gdańsk 2000.

Dudek Z.W., Jungowska psychologia marzeń sennych, Eneteia, Warszawa 2010. Dybel P., Freud i Segal: o literaturze i sztuce, Akademia Sztuk Pięknych, Gdańsk 2011.

Fiała E., Modele Freudowskiej metody badania dzieła literackiego, Wyd. KUL, Lublin 2012.

Fiała E., Psychoanalityczne interpretacje literatury: Freud, Jumg, Fromm, Lacan, Wyd. KUL, Lublin 2012.

Freud Z., Kultura jako źródło cierpień, Wyd. KR, Warszawa 1992.

Freud Z., Poza zasadą przyjemności, PWN, Warszawa 1975.

Freud Z., Psychopatologia życia codziennego, PWN, Warszawa 1987.

Freud Z., Zarys psychoanalizy, (w:) J. Pawlak (red.), Kierunki filozofii współczesnej, cz. II, Wyd. UMK, Toruń 1995.

Haba M., O twórczości – Freud a Jung, „Topos” 2007, nr 6.

Jung C.G., Archetypy i symbole. Pisma wybrane, Czytelnik, Warszawa 1976.

Jung C.G., Typy psychologiczne, Wyd. KR, Warszawa 1997.

Kacwin M., Biomechanika ciała i rozumny arlekin. Cielesność „nowego” aktora w świetle teorii Wsiewołoda Meyerholda i Łesia Kurbasa, „Slavica Wratislaviensia” 2011, nr 153.

Kosiński D., Wielka reforma teatru, (w:) idem, Słownik teatru, Zielona Sowa, Kraków 2006.

Krasner D., Strasberg, Adler i Meisner: metoda, „Dialog” 2002, nr 11. Kubikowski T., Czym jest z natury performans, (w:) E. Bal, W. Świątkowska (red.), Performans, performatywność, performer. Próby definicji i analizy krytyczne, Wyd. UJ, Kraków 2013.

Osiński Z., Grotowski i jego Labolatorium, PIW, Warszawa 1980. Pajor K., Psychologia archetypów Junga, Eneteia, Warszawa 2004. Pańkowski G., Konstanty Siergiejewicz Stanisławski i metoda gry aktora jurodiwego, (w:) A. Radomski, R. Bomba (red.), Granice w kulturze, Lublin 2010. Prokopiuk J., Mój Jung, KOS, Katowice 2008.

Rosińska Z., Freud, Wiedza Powszechna, Warszawa 2002.

Rosińska Z., Psychoanalityczne myślenie o sztuce, PWN, Warszawa 1985.

Stanisławski K., Praca aktora nad sobą, t. I–II, Wyd. PWST, Kraków 2014. Strasberg L., Trening teatralny, rozm. przepr. Steiner G., „Dialog” 2002, nr 11.

Warmiński A., Filozofia sztuki C.G. Junga, Towarzystwo Wydawców i Autorów Prac Naukowych „Universitas”, Kraków 1999. Google Scholar