Pubblicato il: 2018-09-141

Humanizacja pracy a dylematy społeczeństwa postindustrialnego

Bronisław Bombała

Abstract

Panujący obecnie na świecie porządek społeczno-gospodarczy określa się często mia­nem "systemu technokratycznego". Sprzyja on co prawda rozwojowi gospodarczemu, ale przynosi również negatywne następstwa w dziedzinie społecznej i ekologicznej. Wielu badaczy sądzi, że ekonomizm cywilizacji przemysłowej jest głównym źródłem kryzysu, w jakim znalazła się cywilizacja zachodnia. Postępujący ciągle podział pracy i hiperorganizacja doprowadziły do dehumanizacji pracy, spowo­dowały rozluźnienie tradycyjnych więzi etycz­nych i emocjonalnych ludzi z pracą.

Wszystkie te zjawiska prowadzą do wniosku, iż należy odrzucić liberalne podej­ście do pracy w teorii ekonomicznej. Nie moż­na dalej traktować pracownika jako siły robo­czej i utożsamiać go ze środkami materialny­mi produkcji. Dzisiaj twórczość i wartości oso­bowe człowieka stają się decydującymi czynni­kami rozwoju. Wymaga to przejścia do takich form organizacji pracy, które opierają się na zasadach: solidarności, współpracy, współza­interesowania. Warto zatem upowszechniać te modele społeczno-gospodarcze, kóre w praktyce przyniosły spełnienie postulatów ru­chu humanizacji pracy. Należy do nich nie­wątpliwie społeczna gospodarka rynkowa w Niemczech.

 

Scarica file

Regole di citazione

Bombała, B. (2018). Humanizacja pracy a dylematy społeczeństwa postindustrialnego. Humanistyka I Przyrodoznawstwo, 47–60. Recuperato da https://czasopisma.uwm.edu.pl/index.php/hip/article/view/900

##plugins.themes.libcom.share##

Licenza


##plugins.themes.libcom.BOCookieBarText##