Autor tekstu przeprowadza refleksję nad relacją między problematyką kryzysu ekologicznego i kryzysu kultury. Porównuje ujęcie kryzysu kulturowo-cywilizacyjnego Floriana Znanieckiego ze współczesnym ujęciem problematyki środowiskowej. Postuluje istnienie jedności problematyki kryzysu, uznając teorie kryzysu kulturowego i ekologicznego za przejaw fundamentalnej sytuacji kryzysowej w systemie relacji człowiek - człowiek i człowiek - przyroda, wynikającej z degradacji systemu aksjologicznego, wyznaczającego stosunek kultury do jej przyrodniczego otoczenia. Autor sądzi, iż interdyscyplinarna i całościowa dziedzina refleksji, jaką jest filozofia ekologii, może przełamać dualizm między naturalistycznym i kulturalistycznym redukcjonizmem, umożliwiając stworzenie całościowej i adekwatnej perspektywy poznawczej na ludzką rzeczywistość. Pozwala to na właściwy wgląd w sytuację kryzysową i taką jej diagnozę, która prowadzić może do podjęcia działań umożliwiających przezwyciężenie kryzysu cywilizacyjno-ekologicznego.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne 4.0 Międzynarodowe.