Rola prowadzącego programy rozrywkowe w rozgłośniach komercyjnych
Abstrakt
Autorka podejmuje problematykę radiowych programów rozrywkowych emitowanych przez rozgłośnie komercyjne. Jej celem jest określenie cech właściwych dla tego typu produkcji oraz wskazanie roli prowadzącego w audycjach służących dostarczeniu
przyjemności. Analizie został poddany styl prowadzących, język, jakim się posługują,
oraz charakter relacji nadawczo-odbiorczych.
Słowa kluczowe:
radio, rozrywka, dziennikarz, prezenter, osobowośćInstytucje finansujące
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Bibliografia
Beliczyński, Jan. 2005. Radio jako obiekt zarządzania. Kraków: Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w Krakowie.
Bernat, Katarzyna. 2012. Dziennikarstwo radiowe: między misją a komercją. iNFOTEZY, 1, s. 1–10.
Dąbrowska, Anna. 2001. O sposobach zmniejszania dystansu między rozmówcami. W: Habrajska, Grażyna (red.). Język w komunikacji. T. 1. Łódź: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi, s. 187–194.
Dybalska, Renata. 2004. Realizacja różnych płaszczyzn komunikacyjnych w wybranych gatunkach wypowiedzi radiowych. W: Dybalska, Renata, Kępa-Figura, Danuta, i Nowak, Paweł (red.).
Przemoc w języku mediów? Analiza semantyczna i pragmatyczna audycji radiowych. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, s. 145–182.
Górski, Krzysztof. 2002. Dziennikarz w radiu – uwagi, sugestie, propozycje. W: Adamowski, Janusz (red.). O warsztacie dziennikarskim. Warszawa: Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR, s. 43–60.
Loewe, Iwona. 2004. O dialogu z widzem w polskiej neotelewizji publicznej. Paratekst jako składnik strumienia telewizyjnego. W: Kita, Małgorzata (red.). Dialog a nowe media. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, s. 85–103.
McLeish, Robert. 2007. Produkcja radiowa. Tłum. Agata Sadza. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
McLuhan, Marshall. 2004. Zrozumieć media. Przedłużenie człowieka. Tłum. Natalia Szczucka-Kubisz. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne.
Mrozowski, Maciej. 2010. Spectator in spectaculum. Ukryte osobowości programów telewizyjnych TVP1, TVP2, TVN, Polsat. Studia Medioznawcze, 1, s. 19–40.
Olejnik, Katarzyna. 2004. „To dla Ciebie gra Twoje radio” – nadawca i odbiorca stacji radiowej we wspólnej przestrzeni komunikacyjnej. W: Dybalska, Renata, Kępa-
Figura, Danuta, i Nowak, Paweł (red.). Przemoc w języku mediów? Analiza semantyczna i pragmatyczna audycji radiowych. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, s. 205–234.
Para, Piotr. 2010. Zmiana społecznej roli dziennikarza w dobie mediów cyfrowych. W: Francuz, Piotr, i Jędrzejewski, Stanisław (red.). Nowe media i komunikowanie wizualne. Lublin: Katolicki Uniwersytet Lubelski, s. 167–172.
Pleszczyński, Jan. 2013. Epistemologia komunikacji medialnej. Perspektywa ewolucyjna. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
Postman, Neil. 2002. Zabawić się na śmierć. Dyskurs publiczny w epoce show-businessu. Tłum. Lech Niedzielski. Warszawa: Muza.
Sorlin, Pierre. 2001. Mass media. Tłum. Karolina Ciekot-Roczon. Wrocław: Wydawnictwo Astrum.
Stachyra, Grażyna. 2008. Gatunki audycji w radiu sformatowanym. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
Stachyra, Marcin. 2011. Radio dla muzyki czy muzyka dla radia? Rola DJ-a w radiu. W: Stachyra, Grażyna, i Hejno-Pawlak, Elżbieta (red.). Radio i społeczeństwo. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, s. 311–324.
Starkey, Guy. 2014. Radio in Context. Houndmills – Basingstoke – Hampshire: Palgrave Macmillan.
Sypra, Stefan. 1936. Słowo w radiu. Antena, 31, s. 4. Vorderer, Peter, Klimmt, Christoph, i Ritterfield, Ute. 2004. Enjoyment: At the Heart of Media
Entertainment. Communication Theory, 14 (4), s. 388–408.
Audycje radiowe
Radio Eska. 16.04.2014. Ranne ptaki. [Nagranie z archiwum autorki artykułu].
Radio Zet. 8.11.2012. Szybki Bill. [Nagranie z archiwum autorki artykułu].
Bernat, Katarzyna. 2012. Dziennikarstwo radiowe: między misją a komercją. iNFOTEZY, 1, s. 1–10.
Dąbrowska, Anna. 2001. O sposobach zmniejszania dystansu między rozmówcami. W: Habrajska, Grażyna (red.). Język w komunikacji. T. 1. Łódź: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi, s. 187–194.
Dybalska, Renata. 2004. Realizacja różnych płaszczyzn komunikacyjnych w wybranych gatunkach wypowiedzi radiowych. W: Dybalska, Renata, Kępa-Figura, Danuta, i Nowak, Paweł (red.).
Przemoc w języku mediów? Analiza semantyczna i pragmatyczna audycji radiowych. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, s. 145–182.
Górski, Krzysztof. 2002. Dziennikarz w radiu – uwagi, sugestie, propozycje. W: Adamowski, Janusz (red.). O warsztacie dziennikarskim. Warszawa: Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR, s. 43–60.
Loewe, Iwona. 2004. O dialogu z widzem w polskiej neotelewizji publicznej. Paratekst jako składnik strumienia telewizyjnego. W: Kita, Małgorzata (red.). Dialog a nowe media. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, s. 85–103.
McLeish, Robert. 2007. Produkcja radiowa. Tłum. Agata Sadza. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
McLuhan, Marshall. 2004. Zrozumieć media. Przedłużenie człowieka. Tłum. Natalia Szczucka-Kubisz. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne.
Mrozowski, Maciej. 2010. Spectator in spectaculum. Ukryte osobowości programów telewizyjnych TVP1, TVP2, TVN, Polsat. Studia Medioznawcze, 1, s. 19–40.
Olejnik, Katarzyna. 2004. „To dla Ciebie gra Twoje radio” – nadawca i odbiorca stacji radiowej we wspólnej przestrzeni komunikacyjnej. W: Dybalska, Renata, Kępa-
Figura, Danuta, i Nowak, Paweł (red.). Przemoc w języku mediów? Analiza semantyczna i pragmatyczna audycji radiowych. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, s. 205–234.
Para, Piotr. 2010. Zmiana społecznej roli dziennikarza w dobie mediów cyfrowych. W: Francuz, Piotr, i Jędrzejewski, Stanisław (red.). Nowe media i komunikowanie wizualne. Lublin: Katolicki Uniwersytet Lubelski, s. 167–172.
Pleszczyński, Jan. 2013. Epistemologia komunikacji medialnej. Perspektywa ewolucyjna. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
Postman, Neil. 2002. Zabawić się na śmierć. Dyskurs publiczny w epoce show-businessu. Tłum. Lech Niedzielski. Warszawa: Muza.
Sorlin, Pierre. 2001. Mass media. Tłum. Karolina Ciekot-Roczon. Wrocław: Wydawnictwo Astrum.
Stachyra, Grażyna. 2008. Gatunki audycji w radiu sformatowanym. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
Stachyra, Marcin. 2011. Radio dla muzyki czy muzyka dla radia? Rola DJ-a w radiu. W: Stachyra, Grażyna, i Hejno-Pawlak, Elżbieta (red.). Radio i społeczeństwo. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, s. 311–324.
Starkey, Guy. 2014. Radio in Context. Houndmills – Basingstoke – Hampshire: Palgrave Macmillan.
Sypra, Stefan. 1936. Słowo w radiu. Antena, 31, s. 4. Vorderer, Peter, Klimmt, Christoph, i Ritterfield, Ute. 2004. Enjoyment: At the Heart of Media
Entertainment. Communication Theory, 14 (4), s. 388–408.
Audycje radiowe
Radio Eska. 16.04.2014. Ranne ptaki. [Nagranie z archiwum autorki artykułu].
Radio Zet. 8.11.2012. Szybki Bill. [Nagranie z archiwum autorki artykułu].
Czarnek-Wnuk, P. (2020). Rola prowadzącego programy rozrywkowe w rozgłośniach komercyjnych. Media - Kultura - Komunikacja Społeczna, 1(15), 11–22. https://doi.org/10.31648/mkks.5070
