Indywidualizacja nauczania języków obcych młodzieży z dysleksją a automatyzacja ich procesu uczenia się
Abstract
The aim of this article is to provide an analysis of conditions and perspectives of teaching
a foreign language to students with developmental dyslexia, following the rules
of autonomising teaching. The first part of the article discusses developmental dyslexia,
which is considered to be a reflection of individual learning differences. In the second
part, teaching young people with dyslexia is considered in the context of autonomisation
of their learning process. Further analyses are preceded by characterising the category
of “autonomisation of learning”, including such basic terms as “autonomy” “semi-autonomy”
“autonomisation”. The subsequent part refers to developing dyslexic students’
autonomy, since stimulating students to take responsibility for their own learning and development has been found important and effective. As opening the process of teaching
students is believed to be the most basic condition of autonomisation of learning, the final
part is concerned with assumptions and possibilities of implementing open teaching in
educating dyslectic learners, with a special focus on open forms of learning.
Keywords:
adolescents with dyslexia, autonomization of a learning process, developmental dyslexia, individualized foreign language teachingReferences
Bauer R. (2004): Offene Arbeitsformen. Nur schüleraktivierend, wenn schülergerecht. Beispiele aus der Praxis. „Pädagogik” 1, pp. 16–20. Google Scholar
Billington D. (2000): Seven characteristics of highly effective adult learning programs, , accessed: 10.08.2017. Google Scholar
Blin F. (1998): Les enjeux d’une formation autonomisante de l’apprenant en environnement multimedia. „Études de Linguistique Appliquée” 110, pp. 215–226. Google Scholar
Bogdanowicz M. (2009): Co należy wiedzieć o dysleksji rozwojowej? Wprowadzenie teoretyczne. [In:] Uczeń z dysleksją w szkole. Poradnik nie tylko dla polonistów. M. Bogdanowicz, A. Adryjanek (eds.). Gdynia, pp. 9–98. Google Scholar
Bruner J. (2006): Kultura edukacji. Kraków. Google Scholar
Brzezińska A. (2009): Nauczyciel jako organizator społecznego środowiska uczenia się. „Forum Dydaktyczne” 5–6, pp. 6–19. Google Scholar
Brzezińska A., Ziółkowska B., Appelt K. (2016): Psychologia rozwoju człowieka. Sopot. Google Scholar
Burgstahler S. (2012): Universal Design In Education: Principles and Applications. An approach to ensure that educational programs severe All students, , accessed: 20.04.2017. Google Scholar
Cichoń M. (2013): Rozwijanie umiejętności autonomicznych studentów neofilologii – perspektywa nauczyciela oraz ucznia. „Konińskie Studia Językowe” 1(3), pp. 271–285. Google Scholar
Dickinson L. (1987): Self-instruction in Language Learning. Cambridge. Google Scholar
Firnhaber M. (2000): Legasthenie und andere Wahrnehmungsstörungen. Wie Eltern und Lehrer helfen können. Frankfurt a. Main. Google Scholar
Gerlach D. (2010): Legasthenie und LRS im Englischunterricht. Theoretische Befunde und praktische Einsichten. Münster. Google Scholar
Grucza F. (1979): Glottodydaktyka, jej zakres i problemy. [In:] Polska myśl glottodydaktyczna 1945–1975. Wybór artykułów z zakresu glottodydaktyki ogólnej. F. Grucza (ed.). Warszawa, pp. 5–16. Google Scholar
Grucza F. (1997): Języki ludzkie a wyrażenia językowe, wiedza a informacja, mózg a umysł ludzki. [In:] Podejście kognitywne w lingwistyce, translatoryce i glottodydaktyce. F. Grucza, M. Dakowska (eds.). Warszawa, pp. 7–21. Google Scholar
Gudjons H. (2003): Selbstgesteuertes Lernen der Schüler: Fahren ohne Führerschein? Zur Einführung in den Themenschwerpunkt. „Pädagogik“ 5, pp. 6–13. Google Scholar
Holec H. (1981): Autonomy in foreign language learning. Oxford. Google Scholar
Kaczmarek A. (2002): Techniki wspomagania rozwoju autonomii. [In:] Wokół autonomizacji w dydaktyce języków obcych. Badania i refleksje. W. Wilczyńska (ed.). Poznań, pp. 69–81. Google Scholar
Karpeta-Peć B. (2008): Procesy nauczania, uczenia się i poznania w otwartych formach pracy (na lekcjach języków obcych). [In:] Kultury i języki poznawać – uczyć się – nauczać. A. Jaroszewska, M. Torenc (eds.). Warszawa, pp. 211–219. Google Scholar
Komorowska H. (Ed.) (2011): Nauka języka obcego w perspektywie ucznia. Warszawa. Google Scholar
Lewicki R. (2013): W poszukiwaniu właściwej przestrzeni dydaktycznej na potrzeby nauki języka. „Konińskie Studia Językowe” 1(3), pp. 251–257. Google Scholar
Łockiewicz M., Bogdanowicz K. (2015): Dysleksja u osób dorosłych. Kraków. Google Scholar
Munser-Kiefer M. (2014): Formen und Qualitätsmerkmale offenen Unterrichts. [In:] Handbuch Grundschulpädagogik und Grundschuldidaktik. W. Einsiedler, M. Götz, A. Hartinger, F. Heinzel, J. Kahlert, U. Sandfuchs (eds.). Bad-Heilbrunn, pp. 365–369. Google Scholar
Myczko K. (2008): Od aktywizacji do autonomii ucznia w kształceniu językowym. [In:] Autonomia w nauce języka obcego – co osiągnęliśmy i dokąd zmierzamy. M. Pawlak (ed.). Poznań–Kalisz–Konin, pp. 21–32. Google Scholar
Nijakowska J. (2010): Dyslexia in the Foreign Language Classroom. Bristol. Google Scholar
Nijakowska J. (2011): Język obcy dla ucznia z dysleksją. [In:] Nauka języka obcego w perspektywie ucznia. H. Komorowska (ed.). Warszawa, pp. 312–331. Google Scholar
Olechowska A. (2016): Specjalne potrzeby edukacyjne. Warszawa. Google Scholar
Orkwis R., McLane K. (1998): A curriculum every student can use: Design principles for student Access. ERIC/OSEP Topical Brief. Reston, VA: ERIC/OSEP Special Project on UDL: Principles and Practice,, accessed: 24.07.2017. Google Scholar
Pachociński R. (1999): Oświata XXI wieku. Kierunki przeobrażeń. Warszawa. Google Scholar
Reid G. (2005): Dysleksja. Warszawa. Google Scholar
Riemer C. (2006): Individuelle Unterschiede beim Fremdsprachenlernen: Der Lerner als „Einzelgänger“. Konsequenzen für die Theorie und Empirie des Lehrens und Lernens von Fremdsprachen. [In:] Vom Lehren und Lernen fremder Sprachen: Eine vorläufige Bestandsaufnahme. D. Wolff, P. Scherfer (eds.). Frankfurt: pp. 223–244. Google Scholar
Sellin K. (2008): Wenn Kinder mit Legasthenie Fremdsprachen lernen. München. Google Scholar
Simons P. R. J. (1992): Lernen, selbständig zu lernen – ein Rahmenmodell. [In:] Lern- und Denkstrategien. Analyse und Intervention. H. Mandl, H. Friedrich (eds.). Göttingen, pp. 251–264. Google Scholar
Snowling M. (2000): Dyslexia. Oxford. Google Scholar
Thomé G. (2004): Lese-Rechtschreib-Schwierigkeiten (LRS) und Legasthenie: Eine grundlegende Einführung. Weinheim. Google Scholar
Timm J. P. (1998): Entscheidungsfelder des Englischunterrichts. [In:] Englisch lernen und lehren. Didaktik des Englischunterrichts. J. P. Timm (ed.). Berlin, pp. 7–14. Google Scholar
Wilczyńska W. (1999): Uczyć się czy być nauczanym. O autonomii w przyswajaniu języka obcego. Warszawa–Poznań. Google Scholar
Wilczyńska W. (2001): Autonomizacja jako przedmiot badań glottodydaktycznych. „Neofilolog” 20, pp. 6–12. Google Scholar
Wilczyńska W. (Ed.) (2002): Autonomizacja w dydaktyce języków obcych. Doskonalenie się w komunikacji ustnej. Poznań. Google Scholar
Wilczyńska W. (2008): Autonomia a rozwijanie osobistej kompetencji komunikacyjnej. „Języki Obce w Szkole” 6, pp. 5–15. Google Scholar
Wysocka M. (2008): Granice autonomii nauczyciela języków obcych i jego uczniów. [In:] Autonomia w nauce języka obcego – co osiągnęliśmy i dokąd zmierzamy. M. Pawlak (ed.). Poznań–Kalisz–Konin, pp. 13–19. Google Scholar
Zawadzka E. (2004): Nauczyciele języków obcych w dobie przemian. Kraków. Google Scholar
License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International License.