Ogólnorosyjski związek chłopski a władza podczas pierwszej rewolucji rosyjskiej na Ukrainie

Wiaczesław Magas

Abstrakt

Działalność pierwszych związków chłopskich na Ukrainie całkowicie mieściła się w granicach obowiązującego ustawodawstwa, a mianowicie Dekretu z 18 lutego 1905 r., który rozpoczął kampanię wyrokową, mimo że same związki były kwalifikowane jako nielegalne stowarzyszenia. Po ogłoszeniu Manifestu 17 października, przedstawiającego różne wolności, w tym „stowarzyszeń oraz organizacji”, rozpoczął się krótki legalny okres otwartej działalności Ogólnorosyjskiego Związku Chłopskiego (OZCh). Został opracowany program przemian demokratycznych przez centralne organy Związku Chłopskiego, a jego jednostki realizowały taktykę „pokojowej ofensywy” na właścicieli majątków (ziemian) oraz władze lokalne, powstrzymując chłopów przed radykalnymi działaniami. Zaznaczony okres skończył się okrutnymi represjami na szeroką skalę przeciwko przewodniczącym i członkom OZCh na przełomie 1905 i 1906 r. Dekret z 4 marca 1906 r. „O tymczasowym regulaminie dotyczącym Stowarzyszeń i Związków” na poziomie ustawodawczym uniemożliwił dalszą otwartą działalność organizacji Związku Chłopskiego. Z kolei zebrania chłopskie o różnym poziomie w latach 1906-1907 zademonstrowały wzrost nastrojów rewolucyjnych. Ciągłe prześladowania oraz zakończenie rewolucji stały się przyczyną upadku organizacji Związku. Szeroki zakres i poparcie działalności OZCh przez prostych chłopów przyczyniło się do dostrzeżenia przez władzę ogromnego zagrożenie z ich strony. Władza zdecydowała się na zastosowanie środków represyjnych, co spowodowało nie tylko utratę możliwości pokojowego dialogu z chłopami, ale także zniszczenie zalążków stowarzyszenia obywatelskiego w wiosce.