Autoedukacja nauczyciela wychowania do życia w rodzinie wobec wyzwań społeczeństwa wiedzy
Anna Zellma
Katedra Teologii Pastoralnej i Katechetyki, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie, ul. Hozjusza 15, 11-041 OlsztynAbstrakt
W społeczeństwie wiedzy kluczową rolę spełnia oświata i nauka. Wzrasta też rola wiedzy teoretycznej w przygotowaniu specjalistów w różnych zawodach. Za istotną uznaje się autoedukację związaną z pracą zawodową. Ta aktywność edukacyjna odnosi się także do nauczycieli wychowania do życia w rodzinie. Są oni zobowiązani do poszerzania wiedzy merytorycznej i doskonalenia umiejętności. Praca zawodowa nauczycieli wychowania do życia w rodzinie wiąże się wprost z dążeniem do podnoszenia efektywności nauczania i wychowania oraz z wdrażaniem uczniów do kształcenia ustawicznego. Rzetelne wykonanie obowiązków zawodowych wynikających z bycia nauczycielem i wychowawcą wymaga aktywnego zaangażowania we własny profesjonalny rozwój poprzez autoedukację. Autoedukacja nauczyciela wychowania do życia w rodzinie dotyczy głównie kwestii merytorycznych i metodycznych. Wynika nie tylko z wymagań programowych oraz oczekiwań podmiotów odpowiedzialnych za edukację (np. dyrekcji szkoły, kuratorium, ministerstwa edukacji narodowej) i społeczeństwa, ale także z uznawanego sytemu wartości, własnych zainteresowań i doświadczeń zawodowych. W praktyce nauczyciel wychowania do życia w rodzinie sam decyduje o wyborze treści, metod i środków autoedukacji. Szkoła jako miejsce pracy wspomaga go w dokonywaniu wyboru poprzez motywację do twórczej aktywności i stawianie zobowiązań związanych z doskonaleniem zawodowym.
Słowa kluczowe:
autoedukacja, społeczeństwo wiedzy, nauczyciel wychowania do życia w rodzinie, doskonalenie zawodowe, aktywność edukacyjna, wychowanie do życia w rodzinie, twórczość, szkołaBibliografia
Bereźnicki F., Dydaktyka kształcenia ogólnego, Kraków 2001.
Beyer K., Od epoki agrarnej po gospodarkę opartą na wiedzy, http://www.wneiz.pl/nauka_wneiz/sip/sip30-2012/SiP-30-11.pdf (12.02.2015).
Chmielarz W., Społeczeństwo informacyjne w Polsce – wybrane aspekty, Ekonomiczno-Informatyczny Kwartalnik Teoretyczny 11 (2007).
Craig L., Moore L., Intellectual Capital in Enterprise Success: Strategy Revisited, Hoboken-New Jersey 2008.
Czarkowski J., Społeczeństwo oparte na wiedzy – nowe obszary zagrożenia wykluczeniem, Edukacja Dorosłych 2 (2009).
Drucker P.F., Myśli przewodnie Druckera, Warszawa 2002.
Drucker P.F., Zarządzanie w czasach burzliwych. Nowe wyzwania – nowe horyzonty, Kraków 1995.
Gmiterek-Zabłocka A., Dotarliśmy do badań zleconych przez MEN - jest trend: uczniowie i rodzice chcą edukacji seksualnej w szkole, http://www.tokfm.pl/Tokfm/1,103085,16618345,Dotarlismy_do_badan_zleconych_przez_MEN___jest_trend_.html (23.02.2015).
Grabowiec P., Społeczeństwo informacyjne – zakres i pojęcie, Przegląd Historyczno-Politologiczny 1 (2008), nr 1.
Gruchola M., Społeczeństwo wiedzy, Roczniki Wyższej Szkoły Biznesu i Administracji w Łukowie 3 (2007).
Jabłońska I., Studenci wobec wyzwań współczesnej rzeczywistości a proces autoedukacji, Edukacja 2007, nr 4.
Jak wygląda wychowanie do życia w rodzinie?, http://ekai.pl/wydarzenia/polska/x82107/jak-wyglada-wychowanie-do-zycia-w-rodzinie/ (23.02.2015).
Jankowski Dz., Autoedukacja wyzwaniem współczesności, Toruń 1999.
Jankowski Dz., Autoedukacja, w: T. Pilch (red.), Encyklopedia pedagogiczna XXI wieku, t. 1, Warszawa 2003.
Kędzierska B., Kompetencje informacyjne w kształceniu ustawicznym, Warszawa 2007.
Koch J., Społeczeństwo oparte na wiedzy – wyzwania dla Polski, http://www.wctt.pl/site_media/upload/downloads/aHRydC0yMDA/htrt-2009-iv_.pdf (10. 02.2015).
Kupisiewicz Cz., Kupisiewicz M., Słownik pedagogiczny, Warszawa 2009.
Lipski A., Co wiemy o „społeczeństwie wiedzy”?, http://www.ue.katowice.pl/uploads/media/11_A.Lipski__Co_wiemy_o_spoleczenstwie_wiedzy.pdf (10.02.2015).
Okoń W., Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej, Warszawa 1998.
Ponikiewska A., Wychowanie w czasach gender, http://wpolityce.pl/spoleczenstwo/83149-wychowanie-w-czasach-gender (23.02.2015).
Półturzycki J., Dydaktyka dla nauczycieli, Toruń 1999.
Prymak T., Autoedukacja szansą współczesnego człowieka, w: A. Karpińska, W. Wróblewska (red.), Kierunki rozwoju dydaktyki w dialogu i perspektywie, Warszawa 2011.
Rifkin J., Koniec pracy. Schyłek siły roboczej na świecie i początek ery postronkowej, Wrocław 2001.
Skibińska E.M., Autoedukacja studentów, Rocznik Andragogiczny 2006.
Skrzypek E., Jakościowy wymiar zarządzania wiedzą – teoria i praktyka, http://jmf.wzr.pl/pim/2012_3_1_38.pdf (12.02.2015).
Szempruch J., Nauczyciel w warunkach zmiany społecznej i edukacyjnej, Kraków 2012.
Ślączka K. (red.), Społeczeństwo oparte na wiedzy w dobie globalizacji. Wybrane zagadnienia, Katowice 2003.
Tomaszczyk J., Społeczeństwo informacji i wiedzy, Praktyka i teoria Informacji Naukowej i Technicznej 18 (2010), nr 2.
Wiktorska-Święcka A., Kompetencje kluczowe jednostki jako element kapitału ludzkiego w zmieniającym się globalnym społeczeństwie wiedzy, w: D. Moroń (red.), Kapitał ludzki i społeczny. Wybrane problemy teorii i praktyki, Wrocław.
Witkowski L., Koniec kultury uczenia się?, w: M. Jaworska-Witkowska (red.), Jaka kultura? Sfera publiczna a spory o edukację, pedagogikę i zarządzanie, Szczecin 2008.
Wróblewska W., Autoedukacja studentów na uniwersytecie, Białystok 2008.
Zemło M., Społeczeństwo wiedzy – kwestia bliskiej czy odległej przyszłości?, Przegląd Socjologiczny 57 (2008), z. 3.
Katedra Teologii Pastoralnej i Katechetyki, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie, ul. Hozjusza 15, 11-041 Olsztyn
