Ograniczenia zasady bezpośredniości w polskim procesie karnym
Bogna Orłowska-Zielińska
Katedra Prawa Karnego Materialnego, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie, ul. Warszawska 98, 10-702 OlsztynKrystyna Szczechowicz
Katedra Prawa Karnego Materialnego, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie, ul. Warszawska 98, 10-702 OlsztynAbstrakt
Artykuł dotyczy zasady bezpośredniości i jej funkcjonowania w polskim postepowaniu karnym. Pomimo faktu, że przedmiotowa zasada nie została zdefiniowana w aktualnie obowiązującym kodeksie postepowania karnego z 1997 r., jej obowiązywanie w obecnym stanie prawnym jest bezdyskusyjne. Zasada bezpośredniości obejmuje trzy węższe dyrektywy, które pozostają ze sobą w ścisłej korelacji. Celem niniejszego artykułu jest ukazanie jej złożonego charakteru oraz prześledzenie ograniczeń, jakim ona podlega.
Słowa kluczowe:
prawo, postępowanie karne, prawo karne, przestępstwoBibliografia
Buchała K., Waltoś S., „Zasady prawa i procesu karnego”, Warszawa 1975.
Cieślak M., „Glosa do wyroku SN z dnia 20.06.1968 r., VKRN/ 294/67”, Państwo i Prawo 1 (1970).
Cieślak M., „Zasada bezpośredniości de lege ferenda”, w: S. Waltoś (red.), M. Cieślak, „Dzieła wybrane”, t. 4, Kraków 2011.
Cieślak M., Doda Z., „Przegląd orzecznictwa Sądu Najwyższego w zakresie postępowania karnego (I półrocze 1974 roku)”, Palestra 3 (1975).
Doda Z., Gaberle A., „Dowody w procesie karnym. Orzecznictwo Sądu Najwyższego. Komentarz”, Warszawa 1995.
Gaberle A., „Dowody w sądowym procesie karnym. Teoria praktyka”, Warszawa 2010.
Grajewski J., Paprzycki L.K., Steinborn S., „Komentarz aktualizowany do art.389 Kodeksu postępowania kar-nego”, LEX/el. 2014.
Grzegorczyk T., „Kodeks postępowania karnego oraz ustawa o świadku koronnym. Komentarz”, Warszawa 2008.
Grzegorczyk T., Tylman J., „Polskie postępowanie karne”, Warszawa 2011.
Grzeszczyk W., „Główne kierunki zmian kodeksu postępowania karnego”, Prokuratura i Prawo 6 (2003).
Hofmański P., „Prawo do sądu w ujęciu Konstytucji i ustaw oraz standardów prawa międzynarodowego”, w: „Wolności i prawa jednostki oraz ich gwarancje w praktyce”, Warszawa 2006.
Hofmański P., Sadzik E., Zgryzek S., „Kodeks postępowania karnego. Komentarz”, t. 2, Warszawa 2007.
Kmiecik R., Skrętowicz E., „Proces karny. Część ogólna”, Kraków 2004.
Nowak T., „Zasada bezpośredniości w polskim procesie karnym”, Poznań 1971.
Paprzycki L.K., „Instytucja świadka koronnego i świadka incognito w świetle Konstytucji RP i Europejskiej Konwencji Praw Człowieka”, Palestra 5-6 (2008).
Wąsek-Wiaderek M. (oprac.), „Przegląd orzecznictwa europejskiego dotyczącego spraw karnych”, z. 1-2 (2007), http://www.sn.pl/orzecznictwo/Orzecz_Euro_Karne/Orzecz_Euro_Karne_01-02_2007.pdf (28.08.2014).
Wąsek-Wiaderek M. (oprac.), „Przegląd orzecznictwa europejskiego dotyczącego spraw karnych”, z. 3-4 (2008), http://www.sn.pl/orzecznictwo/Orzecz_Euro_Karne/Orzecz_Euro_Karne_03-04_2008.pdf (28.08.2014).
Wąsek-Wiaderek M. (oprac.), „Przegląd orzecznictwa europejskiego dotyczącego spraw karnych”, z. 3-4 (2007), s. 7-12, http://www.sn.pl/orzecznictwo/Orzecz_Euro_Karne/Orzecz_Euro_Karne_03-04_2007.pdf (28.08.2014).
Wiliński P., „Przesłuchanie świadka anonimowego z zachowaniem jawności”, Prokuratura i Prawo 11 (2000).
Wysocki D., „Przewlekłość procesu karnego”, Kraków 2001.
Cieślak M., „Glosa do wyroku SN z dnia 20.06.1968 r., VKRN/ 294/67”, Państwo i Prawo 1 (1970).
Cieślak M., „Zasada bezpośredniości de lege ferenda”, w: S. Waltoś (red.), M. Cieślak, „Dzieła wybrane”, t. 4, Kraków 2011.
Cieślak M., Doda Z., „Przegląd orzecznictwa Sądu Najwyższego w zakresie postępowania karnego (I półrocze 1974 roku)”, Palestra 3 (1975).
Doda Z., Gaberle A., „Dowody w procesie karnym. Orzecznictwo Sądu Najwyższego. Komentarz”, Warszawa 1995.
Gaberle A., „Dowody w sądowym procesie karnym. Teoria praktyka”, Warszawa 2010.
Grajewski J., Paprzycki L.K., Steinborn S., „Komentarz aktualizowany do art.389 Kodeksu postępowania kar-nego”, LEX/el. 2014.
Grzegorczyk T., „Kodeks postępowania karnego oraz ustawa o świadku koronnym. Komentarz”, Warszawa 2008.
Grzegorczyk T., Tylman J., „Polskie postępowanie karne”, Warszawa 2011.
Grzeszczyk W., „Główne kierunki zmian kodeksu postępowania karnego”, Prokuratura i Prawo 6 (2003).
Hofmański P., „Prawo do sądu w ujęciu Konstytucji i ustaw oraz standardów prawa międzynarodowego”, w: „Wolności i prawa jednostki oraz ich gwarancje w praktyce”, Warszawa 2006.
Hofmański P., Sadzik E., Zgryzek S., „Kodeks postępowania karnego. Komentarz”, t. 2, Warszawa 2007.
Kmiecik R., Skrętowicz E., „Proces karny. Część ogólna”, Kraków 2004.
Nowak T., „Zasada bezpośredniości w polskim procesie karnym”, Poznań 1971.
Paprzycki L.K., „Instytucja świadka koronnego i świadka incognito w świetle Konstytucji RP i Europejskiej Konwencji Praw Człowieka”, Palestra 5-6 (2008).
Wąsek-Wiaderek M. (oprac.), „Przegląd orzecznictwa europejskiego dotyczącego spraw karnych”, z. 1-2 (2007), http://www.sn.pl/orzecznictwo/Orzecz_Euro_Karne/Orzecz_Euro_Karne_01-02_2007.pdf (28.08.2014).
Wąsek-Wiaderek M. (oprac.), „Przegląd orzecznictwa europejskiego dotyczącego spraw karnych”, z. 3-4 (2008), http://www.sn.pl/orzecznictwo/Orzecz_Euro_Karne/Orzecz_Euro_Karne_03-04_2008.pdf (28.08.2014).
Wąsek-Wiaderek M. (oprac.), „Przegląd orzecznictwa europejskiego dotyczącego spraw karnych”, z. 3-4 (2007), s. 7-12, http://www.sn.pl/orzecznictwo/Orzecz_Euro_Karne/Orzecz_Euro_Karne_03-04_2007.pdf (28.08.2014).
Wiliński P., „Przesłuchanie świadka anonimowego z zachowaniem jawności”, Prokuratura i Prawo 11 (2000).
Wysocki D., „Przewlekłość procesu karnego”, Kraków 2001.
Orłowska-Zielińska, B., & Szczechowicz, K. (2014). Ograniczenia zasady bezpośredniości w polskim procesie karnym. Studia Warmińskie, 51, 239–255. https://doi.org/10.31648/sw.167
Bogna Orłowska-Zielińska
Katedra Prawa Karnego Materialnego, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie, ul. Warszawska 98, 10-702 Olsztyn
Katedra Prawa Karnego Materialnego, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie, ul. Warszawska 98, 10-702 Olsztyn
Krystyna Szczechowicz
Katedra Prawa Karnego Materialnego, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie, ul. Warszawska 98, 10-702 Olsztyn
Katedra Prawa Karnego Materialnego, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie, ul. Warszawska 98, 10-702 Olsztyn
