"Słownik gwary starowierców mieszkających w Polsce" z pozycji leksykografii teoretycznej
Alla Kamalova
OlsztynAnna Tokarewicz
OlsztynAbstrakt
W niniejszym artykule dokonano wieloaspektowego opisu słownika gwary staroobrzędow-
ców zamieszkujących północno-wschodnią Polskę, jego makro- i mikrostruktury, przeznaczenia
oraz zakresu i formy zawartego w nim materiału leksykalnego. Kolejnym zadaniem było wyodręb-
nienie podstawowych cech typologicznych słownika na podstawie dwóch wybranych typologii:
W. Dubiczyńskiego i H. Kara. Stwierdzono, że jednoznaczna klasyfikacja danego słownika jest
niemożliwa, m.in. ze względu na wyspowoæ rosyjskich gwar staroobrzędowców znajdujących się
w otoczeniu obcojęzycznym (polsko-niemieckim). Badania potwierdzają ogromną wartość słowni-
ka, bogaty materiał ilustracyjny, jak również utrwaloną w nim mowę trzech pokoleń z trzech
polskich orodków staroobrzędowców: suwalsko-sejneńskiego, augustowskiego i mazurskiego.
Bibliografia
Grek-Pabisowa Iryda. 1983. Słownictwo rosyjskiej wyspy gwarowej staroobrzędowców mieszkających w Polsce. Rozwój i stan dzisiejszy. Wrocław – Warszawa – Kraków.
Grek-Pabisowa Iryda. 2000. O słownikach gwar starowierców osiadłych poza Rosją. Słowiańskie słowniki gwarowe, 117-125. Warszawa: SOW.
Karaś Halina. 2010. „Polskie słowniki gwarowe – dzieje, typologia, metody opracowania. Poradnik Językowy (4).
Баранникова Лидия Ивановна. 1975. «Говоры территории позднего заселения и проблема их классификации». Вопросы языкознания 2: 24-25.
Дубичинский Владимир Владимирович. 1994. Искусство создания словарей. Конспекты по лексикографии. Харьков: ХГПУ.
Лукьянова Нина Алексадровна. 2005. «Типология русских лингвистических словарей». Вестник НГУ. Филология. Новосибирск.
Соколова А.Г. 2011. Лексикографическая дефиниция как предмет лингвистического описания. Архангельск.
Шилихина К.М. 2006. Теоретическая и практическая лексикография: Учебное пособие. Воронеж: Изд. ВГУ.
Olsztyn
Olsztyn
