Prawda i fikcja w autobiograficznych trylogiach emigracyjnych Eduarda Limonowa
Robert Bieliński
OlsztynAbstrakt
Limonov's character adores to be different, he loves to shock people. He lives then with kind
of an other life. From one side it gives to him a hallmark of singularities and uniquenesses, from
other it is underlining intuitive ness, which is such important to him as the base of knowledge
and reasoning. This philosophy is meeting all requirements of Eddies life philosophy. Empirical
knowledge the own soul, and also souls of other people is leading him to height of the success and
the vital fulfilment in own antrophosphere, own existence, time and space. Ediczka is standing out,
he is different. However the most important is fact, that Eddie character is the same as
Limonov writer. The life and the existence of the character are becoming authors being at the
same time. There is no Eddies existence without existing of his author Limonov. Eduard
Limonov antrophospheres multidimensionality has reflection in the Eddies form. Character,
similarly as his author, is a writer, publicist, rebellious critic of political worlds order (especially
his two homelands America and the USSR). Analysing interviews with Limonov a striking
similarity of both figures views is noticed. Tragedy of the man left by mother Russia and
thrown to orphanage America is becoming from one side more definitive, from second
highly deceptive and seeming.
Bibliografia
Жолковский A. „Лимонов на литературных, олимпикс. О рассказе Красавица, поэта”. Синтаксис (29).
Ванденко A. 1992. „Не путайте меня с Лимоновым”. Bзгляд и другие (12).
Шаталов A. 1991. Великолепный мандарин. W Это я – Эдичка. Москва.
Ерофеев B. 2001. Русские цветы зла. Москва.
Лимонов Э. 1998. Это я – Эдичка. Hamburg.
Лимонов Э. 2002. Дневник неудачника или секретная тетрадь. Амфора, Санкт-Петербург .
Лимонов Э. 2003. История его слуги. Амфора, Санкт-Петербург.
Лимонов Э. 1998. У нас была Великая Эпоха. Москва .
Лимонов Э. 2002. Подросток Савенко. Санкт-Петербург .
Лимонов Э. Молодой негодяй. Париж.
Толстой Л. 1987. Детство. Отрочество. Юность. Москва.
Горький M. 1975. Детство. Среди людей. Мои университеты. Москва.
Кустарев O. 1919. „ЭдуардЭдикЭдичка”. Двадцать два (8). Тель-Авив.
Русская литература XX века. 2001. Москва.
Кабаков A. 1994. „Подросток Савенко и другие подростки”. Московские новости.
Бондаренко B. Рожден героем. www.zavtra.ru/cgi/veil/data/zavtra.
Жолковский A.1991. „Бунт «маленького человека»”, Огонёк (41).
Эротизм без берегов. Сборник статей и материалов. 2004. Москва.
Глэд Д. 1991. Беседы в изгнании. Русское литературное зарубежье. Москва.
Буслакова Ф. 2005. Литература русского зарубежья. Москва.
Синявин И. 1981. „Купите Едичку!”. Кшвюа (9).
Цимбалистенко Н. 1997. „Это ты –Эдичка”. Подъем (8/9). Воронеж.
Mianowska Joanna. 1995. Писатели русского зарубежья (третья волна эмиграции). Проза. Библиографический указатель. Bydgoszcz: Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Bydgoszczy.
Historia literatury XX wieku. 2002. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Kacewicz Michał. 2006. „Limonow: współczesna powieść już zdechła”. Dziennik.
Kasack Wolfgang. 1996. Leksykon literatury rosyjskiej XX wieku. Od początku stulecia do roku 1996. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
Klimowicz Tadeusz. 1996. Przewodnik po współczesnej literaturze rosyjskiej i jej okolicach (1917-1996). Wrocław: Towarzystwo Przyjaciół Polonistyki Wrocławskiej.
Krąpiec Mieczysław. 1993. Dzieła. Lublin: wydawnictwo KUL.
Limonov Eduard. 1983. It’s me, Eddie. A fictional memoir. New York: Random House .
Sendecki Marcin. 2005. „Misterny bluzg”. Przekrój.
Słownik pisarzy rosyjskich. 1994. Warszawa: Wiedza Powszechna.
Smaga Józef. 1992. Narodziny i upadek imperium. ZSSR 1917-1991. Kraków: Znak.
Suchanek Lucjan. 1997. Eduard Limonow – „Parias literatury rosyjskiej”. W Realiści i postmoderniści. Sylwetki współczesnych rosyjskich pisarzy emigracyjnych. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Suchanek Lucjan. 2001. Parias i heros. Twórczość Eduarda Limonowa. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Olsztyn
