„Я люблю ездить в г. Челябинск и в Польшу”: Nikolaj Kolada i Polacy – wzajemne fascynacje
Monika Sadowska
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła IIАннотация
Nikolai Kolada’s, by critics called also the “Almodovar of Russian theatre”, artistic work for years is very popular in Poland. This article is an attempt to present the profile of Nikolai Kolada and chosen aspects of his literary output and dramatist’s works reception in Poland. The author also tries to put attention to “father’s of new Russian dramaturgy” cooperation with representatives of Polish theatrical environment and to solve the secret of his popularity in Poland phenomenon.
Ключевые слова:
Nikolai Kolada, theatre, artistic work, reception in PolandБиблиографические ссылки
Baliński Łukasz. 2013. Zawsze trzeba grać? (online) http://www.encyklopediateatru.pl /artykuly/165497/zawsze-trzeba-grac (dostęp 15.06.2017).
Binkiewicz Katarzyna. 2014. Starość też radość. (online) http://www.teatrdlawas.pl/re cenzje/209-starosc-tez-radosc (dostęp 10.07.2017).
Cieślak Jacek. 2012. Sukces reżysera, rozczarowanie aktorstwem Dorocińskiego. (online) https://archiwum.rp.pl/artykul/1138213-Sukces-rezysera-rozczarowanie aktorstwem-Dorocinskiego.html (dostęp 14.05.2017).
Cissowski Adam. 2014. Nikolaj Kolada chce teatrem łączyć Polaków i Rosjan. „Wszystkie wojny kiedyś się kończą”. (online) http://www.tvp.info/17510458/nikolaj-kolada-chce-teatrem-laczyc-polakow-i-rosjan-wszystkie-wojny-kiedys-sie-koncza (dostęp 14.05.2017).
Duda Katarzyna. 2013. Artystyczne relacje polsko-rosyjskie (na podstawie dramatu M. Kolady Merlin Mongoł i jego adaptacji teatralnej autorstwa I. Cywińskiej). „Slavia Orientalis” t. LXII, nr 4: 599–611.
Huzarska-Szuniec Magda. 2013. W Wenecji, nieopodal placu św. Marka jest uliczka. (online) http:// www.slowacki.krakow.pl/pl/spektakle/archiwum_spektakli/_get/spektakl/522 (dostęp 15.05.2017). K
ociński Witold. 2015. Opowiem wam Gogola po swojemu. (online) http://www.dziennikteatralny.pl/ artykuly/opowiem-wam-gogola-poswojemu.html (dostęp 4.07.2017).
Kolada Nikolaj. 2005. Merylin Mongoł i inne sztuki. Kraków: Księgarnia Akademincka.
Łapicka Kamila. 2013. Test (nie)sceniczny. „W Sieci” nr 38: 58–59.
Majewska Katarzyna. 2014. Gorzki uśmiech losu. (online) http://www.dziennikteatralny.pl/ artykuly/ gorzki-usmiech-losu.html (dostęp 14.05.2017).
Mazurek Halina. 2002. Teatr, życie, gra. Studia o pisarstwie dramaturgicznym Nikolaja Kolady. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.
Olewińska Dagmara. 2013. Drobiazgi życia. (online) http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/ 159501.html (dostęp 24.06.2017).
Pawłowski Roman. 2002. Dwie siostry. „Gazeta Telewizyjna” nr 80: 4.
Pawłowski Roman. 2003a. Przegląd „Saison Russe” w Teatrze Wybrzeże. (online) http://wyborcza. pl/1,75410,1778038.html (dostęp 17.05.2017).
Pawłowski Roman. 2003b. Zastrzyk w serce. „Gazeta Wyborcza” nr 267: 17.
Piłat Walenty. 2013. Od „nowego realizmu” ku poszukiwaniom awangardowym. Kilka uwag o współczesnej dramaturgii rosyjskiej. „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica”. Zeszyt specjalny: 43–48.
Piwowar Małgorzata. 2002. Diabeł i Pan Bóg. „Rzeczpospolita” nr 9: 4–5.
Radogost-Kowalczyk Janusz. 2008. Życiowa prawda czy tani fałsz. (online) http://www.rp.pl/artykul/ 91476-Zyciowa-prawda-czy-tani-falsz.html (dostęp 2.06.2017).
Rudziński Łukasz. 2012. Blask pogodnej starości w „Babie Chanel” Teatru Wybrzeże. (online) http:// kultura.trojmiasto.pl/Blask-pogodnej-starosci-w-Baba-Chanel-Teatru-Wybrzeze-n60915.html (dostęp 26.05.2017).
Sass Renata. 2014. (online) http://www.teatr-jaracza.lodz.pl/baba_chanel.html (dostęp 18.07.2017).
Sowa Aleksandra. 2013. Co się kryje za maską? (online) http://www.e-teatr.pl/pl/ artykuly/169039,druk.html (dostęp 21.06.2017).
Suliga Zuzanna. 2016. „Proca” w Częstochowie. To spektakl, który z buciorami włazi w duszę. (online) http://czestochowa.wyborcza.pl/czestochowa/1,48725,19428188,proca-w-czestochowie-to-spektakl-ktory-z-buciorami-wlazi.html (dostęp 13.03.2017).
Svalova Svetlana. 2014. Teatr ne škola, teatr – psihoterapevt. O teatralʹnyh zadačah, krasnoârskih zritelâh i Olimpiade rassuždaet Nikolaj Kolâda. (online) http://www.kp.kg/daily/26193/3081001/ (dostup 6.07.2017) [Свалова Светлана. 2014. Театр не школа, театр – психотерапевт.
О театральных задачах, красноярских зрителях и Олимпиаде рассуждает Николай Коляда. (online) http://www.kp.kg/daily/ 26193/3081001/ (доступ 6.07.2017)].
Wakar Jacek. 2008. Coś gryzie w oczy. (online) http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly /51277,druk.html (dostęp 1.07.2017).
Żebrowska Anna. 2004. Odrażający, brudny, zły… Rozmowa z dramaturgiem Nikolajem Koladą. (online) http://wyborcza.pl/duzyformat/1,127290,1858198.html (dostęp 15.05.2017).
Binkiewicz Katarzyna. 2014. Starość też radość. (online) http://www.teatrdlawas.pl/re cenzje/209-starosc-tez-radosc (dostęp 10.07.2017).
Cieślak Jacek. 2012. Sukces reżysera, rozczarowanie aktorstwem Dorocińskiego. (online) https://archiwum.rp.pl/artykul/1138213-Sukces-rezysera-rozczarowanie aktorstwem-Dorocinskiego.html (dostęp 14.05.2017).
Cissowski Adam. 2014. Nikolaj Kolada chce teatrem łączyć Polaków i Rosjan. „Wszystkie wojny kiedyś się kończą”. (online) http://www.tvp.info/17510458/nikolaj-kolada-chce-teatrem-laczyc-polakow-i-rosjan-wszystkie-wojny-kiedys-sie-koncza (dostęp 14.05.2017).
Duda Katarzyna. 2013. Artystyczne relacje polsko-rosyjskie (na podstawie dramatu M. Kolady Merlin Mongoł i jego adaptacji teatralnej autorstwa I. Cywińskiej). „Slavia Orientalis” t. LXII, nr 4: 599–611.
Huzarska-Szuniec Magda. 2013. W Wenecji, nieopodal placu św. Marka jest uliczka. (online) http:// www.slowacki.krakow.pl/pl/spektakle/archiwum_spektakli/_get/spektakl/522 (dostęp 15.05.2017). K
ociński Witold. 2015. Opowiem wam Gogola po swojemu. (online) http://www.dziennikteatralny.pl/ artykuly/opowiem-wam-gogola-poswojemu.html (dostęp 4.07.2017).
Kolada Nikolaj. 2005. Merylin Mongoł i inne sztuki. Kraków: Księgarnia Akademincka.
Łapicka Kamila. 2013. Test (nie)sceniczny. „W Sieci” nr 38: 58–59.
Majewska Katarzyna. 2014. Gorzki uśmiech losu. (online) http://www.dziennikteatralny.pl/ artykuly/ gorzki-usmiech-losu.html (dostęp 14.05.2017).
Mazurek Halina. 2002. Teatr, życie, gra. Studia o pisarstwie dramaturgicznym Nikolaja Kolady. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.
Olewińska Dagmara. 2013. Drobiazgi życia. (online) http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/ 159501.html (dostęp 24.06.2017).
Pawłowski Roman. 2002. Dwie siostry. „Gazeta Telewizyjna” nr 80: 4.
Pawłowski Roman. 2003a. Przegląd „Saison Russe” w Teatrze Wybrzeże. (online) http://wyborcza. pl/1,75410,1778038.html (dostęp 17.05.2017).
Pawłowski Roman. 2003b. Zastrzyk w serce. „Gazeta Wyborcza” nr 267: 17.
Piłat Walenty. 2013. Od „nowego realizmu” ku poszukiwaniom awangardowym. Kilka uwag o współczesnej dramaturgii rosyjskiej. „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica”. Zeszyt specjalny: 43–48.
Piwowar Małgorzata. 2002. Diabeł i Pan Bóg. „Rzeczpospolita” nr 9: 4–5.
Radogost-Kowalczyk Janusz. 2008. Życiowa prawda czy tani fałsz. (online) http://www.rp.pl/artykul/ 91476-Zyciowa-prawda-czy-tani-falsz.html (dostęp 2.06.2017).
Rudziński Łukasz. 2012. Blask pogodnej starości w „Babie Chanel” Teatru Wybrzeże. (online) http:// kultura.trojmiasto.pl/Blask-pogodnej-starosci-w-Baba-Chanel-Teatru-Wybrzeze-n60915.html (dostęp 26.05.2017).
Sass Renata. 2014. (online) http://www.teatr-jaracza.lodz.pl/baba_chanel.html (dostęp 18.07.2017).
Sowa Aleksandra. 2013. Co się kryje za maską? (online) http://www.e-teatr.pl/pl/ artykuly/169039,druk.html (dostęp 21.06.2017).
Suliga Zuzanna. 2016. „Proca” w Częstochowie. To spektakl, który z buciorami włazi w duszę. (online) http://czestochowa.wyborcza.pl/czestochowa/1,48725,19428188,proca-w-czestochowie-to-spektakl-ktory-z-buciorami-wlazi.html (dostęp 13.03.2017).
Svalova Svetlana. 2014. Teatr ne škola, teatr – psihoterapevt. O teatralʹnyh zadačah, krasnoârskih zritelâh i Olimpiade rassuždaet Nikolaj Kolâda. (online) http://www.kp.kg/daily/26193/3081001/ (dostup 6.07.2017) [Свалова Светлана. 2014. Театр не школа, театр – психотерапевт.
О театральных задачах, красноярских зрителях и Олимпиаде рассуждает Николай Коляда. (online) http://www.kp.kg/daily/ 26193/3081001/ (доступ 6.07.2017)].
Wakar Jacek. 2008. Coś gryzie w oczy. (online) http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly /51277,druk.html (dostęp 1.07.2017).
Żebrowska Anna. 2004. Odrażający, brudny, zły… Rozmowa z dramaturgiem Nikolajem Koladą. (online) http://wyborcza.pl/duzyformat/1,127290,1858198.html (dostęp 15.05.2017).
Sadowska, M. (2018). „Я люблю ездить в г. Челябинск и в Польшу”: Nikolaj Kolada i Polacy – wzajemne fascynacje. Acta Polono-Ruthenica, 2(XXII), 25–36. https://doi.org/10.31648/apr.1322
Monika Sadowska
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
