Harmonijność – aksjologiczny wymiar człowieka

Halina Romanowska-Łakomy

doi:10.31648/hip.896

Opublikowane: 2018-09-141

1994

Harmonijność – aksjologiczny wymiar człowieka

Halina Romanowska-Łakomy

Humanistyka i Przyrodoznawstwo

Dział: Artykuły

https://doi.org/10.31648/hip.896

Abstrakt

Praca koncentruje się na aksjologicznym rozwoju człowieka w aspekcie psychologicznym. Przyjmuje się tu holistyczną opcję rozwoju i zgodnie z tą opcją dokonuje się opracowania harmonijnego rozwoju Głównym przedmiotem rozważań jest najwyższy poziom rozwoju, który prowadzi do zharmonizowania wewnątrzosobowego i zintegrowania się ze środowiskiem. W podstawowym założeniu pracy przyjmuje się, że każdy człowiek posiada predyspozycje do integrowania siebie i doświadczania harmonii. Zakłada się też, iż nawet jednorazowe przeżycie harmonii uaktywnia w człowieku jego zdolność do budowania w sobie wyższego porządku. Przeżycie to rozwija dążenie do kontemplacyjnego komunikowania się ze światem i jest zaczątkiem rozwoju bezinteresownej struktury człowieka.

Słowa kluczowe:

rozwój etyczny, opcja holistyczna, archetyp integralności, harmonijne 'JA, bezinteresowność, stan kontemplacyjny

Inne teksty tego samego autora

Halina Romanowska-Łakomy, O głębszym rozumieniu osoby , Humanistyka i Przyrodoznawstwo: Nr 13 (2007)

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Romanowska-Łakomy, H. (2018). Harmonijność – aksjologiczny wymiar człowieka. Humanistyka I Przyrodoznawstwo, 7–16. https://doi.org/10.31648/hip.896

Cited by / Share

Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne 4.0 Międzynarodowe.