„Namiętności duszy” R. Descartesa jako ekspikacja antropologicznego i etycznego projektu

Anatolii Malivskyi

Department of Philosophy, Dnipropetrovsk National University of Railway, Lazaryana str., 2 49010 Dnipro, Ukraine
https://orcid.org/0000-0002-6923-5145

Volodymyr Khmil

Department of Philosophy, Dnipropetrovsk National University of Railway, Lazaryana str., 2 49010 Dnipro, Ukraine
https://orcid.org/0000-0003-4710-6681

Abstrakt

Autorzy niniejszego artykułu podjęli się wyjaśnienia antropologicznego oraz etycznego kontekstu ukrytego w filozoficznych rozważaniach Kartezjusza. U podstaw ich podejścia leży wizja nowożytnej epoki, która jest związana przede wszystkim z potrzebą rozwoju antropologii, której implementacja w tekstach myśliciela jest tradycyjnie przedstawiona w sposób fragmentaryczny oraz powierzchowny. Odwołując się do tekstów Kartezjusza, a szczególnie do jego pracy „Namiętność duszy”, autorzy artykułu bronią tezy, która traktuje zrozumienie oraz postrzeganie jako integralną część natury człowieka. Opierając się na wcześniejszych tekstach, przedstawiono koncepcję rozważań dotyczących antropologicznej pozycji Kartezjusza, która została ujęta w „Namiętności duszy”. Obejmuje swoim zasięgiem takie aspekty, jak nacisk na znaczenie metafizyki, skupienie się na pojęciu wolnej woli, zainteresowanie wolicjonalnym składnikiem ludzkiej natury oraz wizją namiętności jako formą wyrażania merytorycznego zjednoczenia umysłu i ciała.

Słowa kluczowe:

Kartezjusz, natura ludzka, antropologia, etyka, umysł, jedność umysłu i ciała, samorozwój, pasja